Nowakowska-Ziemniak: Najlepsze 48 godzin sportowego życia

^{Tak naprawdę jeszcze nie dotarło do mnie do końca to, co się wydarzyło. O wadze tego świadczą moje zapchane skrzynki - mailowa, facebookowa... Nie pozwalam sobie na pełną radość, bo show trwa, jesteśmy w trybie startowym} – powiedziała zawodniczka AZS AWF Katowice.

 

Zaznaczyła, że na razie pozwoliła sobie jedynie na symboliczną lampkę szampana, ale być może uczci sukces bardziej hucznie po zakończeniu zmagań w Kontiolahti.

 

^{Od trzech lat funduję sobie w kwietniu wakacje, w tym roku na pewno też będę chciała się gdzieś wybrać. Planujemy – choć na razie nie konkretnie – wyjechać gdzieś z dwoma przyjaciółkami. Poza tym na pewno Polski Związek Biathlonu przygotuje jakąś uroczystość w moim rodzinnym mieście, ale szczegóły nie są znane} – poinformowała.

 

W swojej karierze Nowakowska-Ziemniak, która nigdy wcześniej nie stanęła na podium zawodów Pucharu świata, czasem zastanawiała się nad jej zakończeniem.

 

^{Wcześniej pojawiały się takie myśli, że może powinnam robić w życiu coś innego i osiągnąć w tym wyższy poziom niż w biathlonie. W ubiegłym roku powiedziałam, że chcę sobie dać jeszcze trochę czasu, żeby stanąć na podium PŚ. Chciałam pokazać, że to na co pracowałam wiele lat w końcu znajdzie odzwierciedlenie w wynikach. Teraz otrzymałam taką informację zwrotną, że jednak jestem na swoim miejscu. Na razie jestem pełna ochoty do pracy i przygotowań, ale nie chcę składać żadnych deklaracji o igrzyskach w 2018 roku. Na pewno zobaczycie mnie za rok w PŚ} – obiecała.

 

Po raz pierwszy zdarzyło się, aby Polakowi lub Polce udało się wywalczyć dwa medale w konkurencjach indywidualnych w jednej edycji MŚ.

 

^{Jest przynajmniej jedna dziedzina w biathlonie, w której pobiłam Tomasza Sikorę, bardzo się z tego cieszę} – zażartowała, odnosząc się do mistrza świata z Anterselvy z 1995 roku.

 

Nowakowska-Ziemniak potwierdziła jednak niechęć do trasy w Kontiolahti, którą manifestowała przed rozpoczęciem mistrzostw.

 

^{Oczywiście nie mam powodów do narzekań, bo wyniki są fantastyczne. Jednak może trudno w to uwierzyć, ale nie jest to moja ulubiona trasa i chyba nigdy się taką nie stanie. Jej profil jest po prostu nieodpowiedni do mojej techniki i do moich warunków fizycznych} – wyjaśniła.

 

W piątek Nowakowska-Ziemniak wystartuje w sztafecie 4x6 km, natomiast dwa dni później weźmie udział w biegu ze startu wspólnego. Z kolei w środę zajęła 13. miejsce w biegu indywidualnym na 15 km.

 

^{Ja mam już dwa medale, a taka zawodniczka, jak Białorusinka Daria Domraczewa, która prowadzi w PŚ, nie ma żadnego. Przed startem w środę miałam świadomość, że mimo wszystko większe jest prawdopodobieństwo, że tego trzeciego krążka nie zdobędę. Mogłam tylko wyjść i powalczyć ze sobą. Może nie ugrałam medalu, ale jestem zadowolona, bo zdobyłam dużo punktów i dzięki temu jestem już 11. w klasyfikacji PŚ. Gdyby udało mi się trafić do dziesiątki na koniec sezonu, to byłby to kolejny wielki sukces, bo to nie udało się nikomu w historii polskiego biathlonu żeńskiego} – zaznaczyła.

 

Ostatnia runda PŚ odbędzie się w rosyjskim Chanty-Mansyjsku w dniach 19-22 marca.

 

Przed mistrzostwami w Finlandii najlepszym dokonaniem Nowakowskiej-Ziemniak było szóste miejsce w zawodach PŚ i piąte na igrzyskach olimpijskich w Vancouver. Wywalczony przez nią w niedzielę brąz był 14. medalem biało-czerwonych w historii startów w MŚ.