Pindera: Kickboxer na tronie
Rusłan Prowodnikow nie obronił tytułu mistrza świata, który zdobył w swojej ostatniej walce. Przegrał w Nowym Jorku, choć był faworytem w starciu z byłym mistrzem kickboxingu, Chrisem Algierim. Kiedyś byłaby to sensacja, dziś już tak nie dziwi, choć werdykt nie wszystkim przypadł do gustu.
Rosjanin przyznał szczerze, że nie lubi takich rywali. Nie przyjmują walki, tylko jej unikają. Trzeba ich szukać w ringu, atakować od pierwszego do ostatniego gongu. Nie biją zbyt mocno, ale zadają dużo ciosów, kłują lewym prostym, wykorzystują lepsze warunki fizyczne, klinczują kiedy się da. A przy tym twardych psychicznie. Nie załamujących się, kiedy pojawi się poważny problem.
Chris Algieri, niepokonany amerykański pięściarz i były mistrz świata w kickboxingu miał problem już w pierwszym starciu. Dwukrotnie liczony po lewych sierpowych mocno bijącego czempiona z Syberii nawet na chwilę nie zwątpił jednak w sukces. I dostał najpiękniejszą nagrodę za upór i konsekwencję. Jest nowym mistrzem organizacji WBO w wadze junior półśredniej. Mistrzem z dyplomem wyższej uczelni, mistrzem, który zaczynał od kickboxingu, sportu kiedyś pogardzanego przez prawdziwych pięściarzy.
Pamiętam doskonale lata osiemdziesiąte i ogromną popularność kickboxingu w naszym kraju. Marek Piotrowski, Przemysław Saleta – to były największe gwiazdy tego sportu. Pamiętam jak wybitni trenerzy, nie będę wymieniał nazwisk, dowodzili, że taki Piotrowski byłby bez szans w starciu z przeciętnym bokserem drugoligowym, co więcej zostałby znokautowany i wyniesiony z ringu.
Marek Piotrowski, najwybitniejszy z polskich kickbokserów udowodnił po latach, jak bardzo znany trener się mylił. On były mistrz świata w kickboxingu nie przegrał żadnej zawodowej walki bokserskiej, wygrał ich 21 i gdyby nie poważna choroba, która zakończyła jego karierę walczyłby o mistrzowski pas z Reggie Johnsonem, wtedy mistrzem IBF w wadze półciężkiej (był też posiadaczem pasa WBA w super średniej).
Przemek Saleta wcześniej pokazał, że kickboxer (był mistrzem świata i Europy zarówno amatorów jak i zawodowców) może wygrywać z pięściarzem. W barwach warszawskiej Gwardii stoczył trzy zwycięskie walki ligowe z czołowymi zawodnikami kategorii ciężkiej – Pawłem Pyrą, Leszkiem Rybińskim i Józefem Włodarczykiem.
Później, jako zawodowiec został pierwszym, polskim mistrzem Europy wagi ciężkiej. Sukces ten powtórzył Albert Sosnowski (też zaczynał od kickboxingu), który dodatkowo walczył o mistrzostwo świata z Witalijem Kliczką, również byłym mistrzem kickboxingu.
Wicemistrzem Europy w kickboxingu był też Rafał Jackiewicz, który na bokserskim ringu został mistrzem Starego Kontynentu i walczył o mistrzostwo świata z Janem Zaveckiem, ale podobnie jak Sosnowski szansy nie wykorzystał.
Dziś kickboxer zdobywający mistrzowski pas w boksie już tak nie dziwi, ale gdy James Warring został we wrześniu 1991 roku mistrzem kategorii junior ciężkiej organizacji IBF uważano, że to nieporozumienie. A przecież Warring pokonał na punkty w kickbokserskiej walce Witalija Kliczkę, który w tej dyscyplinie był, podobnie jak później w boksie, mistrzem jakich mało.
Byłych kickbokserów nie można lekceważyć, bo to twardziele, a przy tym inteligentni ludzie. Być może „Rocky z Syberii” o tym nie wiedział i zlekceważył Algieriego, szczególnie po pierwszej rundzie, gdy miał rywala dwukrotnie na deskach. Boks ma to do siebie, że uczy pokory. Prowodnikow nie jest pierwszym, który przystępował do walki w roli faworyta i musiał przełknąć gorycz porażki.
Dopiero teraz zobaczymy z jakiej gliny jest ulepiony. Jeśli ma charakter mistrza to wróci mocniejszy i znów będzie miał pas czempiona. Musi tylko trochę na kolejną szansę poczekać i zrozumieć, że jak chce kogoś koniecznie, na siłę znokautować, to może mieć problem. Wielcy mistrzowie zwykli bowiem powtarzać, że: nokaut przychodzi sam. A on o tym w Barclays Center na Brooklynie zwyczajnie zapomniał.
Chris Algieri, niepokonany amerykański pięściarz i były mistrz świata w kickboxingu miał problem już w pierwszym starciu. Dwukrotnie liczony po lewych sierpowych mocno bijącego czempiona z Syberii nawet na chwilę nie zwątpił jednak w sukces. I dostał najpiękniejszą nagrodę za upór i konsekwencję. Jest nowym mistrzem organizacji WBO w wadze junior półśredniej. Mistrzem z dyplomem wyższej uczelni, mistrzem, który zaczynał od kickboxingu, sportu kiedyś pogardzanego przez prawdziwych pięściarzy.
Pamiętam doskonale lata osiemdziesiąte i ogromną popularność kickboxingu w naszym kraju. Marek Piotrowski, Przemysław Saleta – to były największe gwiazdy tego sportu. Pamiętam jak wybitni trenerzy, nie będę wymieniał nazwisk, dowodzili, że taki Piotrowski byłby bez szans w starciu z przeciętnym bokserem drugoligowym, co więcej zostałby znokautowany i wyniesiony z ringu.
Marek Piotrowski, najwybitniejszy z polskich kickbokserów udowodnił po latach, jak bardzo znany trener się mylił. On były mistrz świata w kickboxingu nie przegrał żadnej zawodowej walki bokserskiej, wygrał ich 21 i gdyby nie poważna choroba, która zakończyła jego karierę walczyłby o mistrzowski pas z Reggie Johnsonem, wtedy mistrzem IBF w wadze półciężkiej (był też posiadaczem pasa WBA w super średniej).
Przemek Saleta wcześniej pokazał, że kickboxer (był mistrzem świata i Europy zarówno amatorów jak i zawodowców) może wygrywać z pięściarzem. W barwach warszawskiej Gwardii stoczył trzy zwycięskie walki ligowe z czołowymi zawodnikami kategorii ciężkiej – Pawłem Pyrą, Leszkiem Rybińskim i Józefem Włodarczykiem.
Później, jako zawodowiec został pierwszym, polskim mistrzem Europy wagi ciężkiej. Sukces ten powtórzył Albert Sosnowski (też zaczynał od kickboxingu), który dodatkowo walczył o mistrzostwo świata z Witalijem Kliczką, również byłym mistrzem kickboxingu.
Wicemistrzem Europy w kickboxingu był też Rafał Jackiewicz, który na bokserskim ringu został mistrzem Starego Kontynentu i walczył o mistrzostwo świata z Janem Zaveckiem, ale podobnie jak Sosnowski szansy nie wykorzystał.
Dziś kickboxer zdobywający mistrzowski pas w boksie już tak nie dziwi, ale gdy James Warring został we wrześniu 1991 roku mistrzem kategorii junior ciężkiej organizacji IBF uważano, że to nieporozumienie. A przecież Warring pokonał na punkty w kickbokserskiej walce Witalija Kliczkę, który w tej dyscyplinie był, podobnie jak później w boksie, mistrzem jakich mało.
Byłych kickbokserów nie można lekceważyć, bo to twardziele, a przy tym inteligentni ludzie. Być może „Rocky z Syberii” o tym nie wiedział i zlekceważył Algieriego, szczególnie po pierwszej rundzie, gdy miał rywala dwukrotnie na deskach. Boks ma to do siebie, że uczy pokory. Prowodnikow nie jest pierwszym, który przystępował do walki w roli faworyta i musiał przełknąć gorycz porażki.
Dopiero teraz zobaczymy z jakiej gliny jest ulepiony. Jeśli ma charakter mistrza to wróci mocniejszy i znów będzie miał pas czempiona. Musi tylko trochę na kolejną szansę poczekać i zrozumieć, że jak chce kogoś koniecznie, na siłę znokautować, to może mieć problem. Wielcy mistrzowie zwykli bowiem powtarzać, że: nokaut przychodzi sam. A on o tym w Barclays Center na Brooklynie zwyczajnie zapomniał.
Komentarze