Jednostka specjalna: Reprezentacja Polski. Misja: Zatrzymać Grozera!

Siatkówka
Jednostka specjalna: Reprezentacja Polski. Misja: Zatrzymać Grozera!
fot. fivb

W klubach, w których grał, czego się nie dotknął, zamieniał to w złoto. Jest mistrzem Niemiec, Polski, Rosji i triumfatorem Ligi Mistrzów. W reprezentacji nie mógł jednak odnieść żadnego znaczącego sukcesu. Do tej pory? Czy Georg Grozer może w pojedynkę zatrzymać rozpędzoną lokomotywę pod nazwą reprezentacja Polski, prowadzoną przez maszynistę Stephane'a Antigę?

Na MŚ jedziemy po to, by stanąć na podium. Wiem, że to będzie ciężkie, ale myślę, patrząc na nasz zespół, że jesteśmy w stanie to zrobić. Tyle że i inne drużyny pewnie myślą podobnie.

Pewnie domyślacie się, że są to słowa Georga Grozera. Jeszcze przed mistrzostwami wielu ludzi brało te wypowiedzi za buńczuczne, a szczyt możliwości reprezentacji Niemiec widziało na drugiej fazie mistrzostw świata. Tymczasem drużyny, o których mówił Grozer, a miał z pewnością także na myśli Włochy, USA czy Rosję, o medale podczas polskiego czempionatu już nie powalczą. W grze o najwyższą stawkę jest za to reprezentacja Niemiec. Nie byłaby jednak w tym miejscu, w którym jest, bez niesamowitego atakującego, który niektóre mecze wygrywał praktycznie w pojedynkę (choć sam tego nie przyzna).

Węgiersko-niemiecki Midas

Prawdziwa kariera Georga Grozera rozpoczęła się dość późno, jak na siatkarza, bo pierwszy poważny klub VFB Friedrichshafen zasilił dopiero w wieku 24 lat. Transfer Węgra, który od 2002 roku, z krótką przerwą, grał na terenie Niemiec, był dla ekipy mistrza kraju strzałem w dziesiątkę. Na pozycji atakującego godnie zastąpił swojego rodaka Johena Schoepsa, który zdecydował sie na przenosiny do Iskry Odincowo. Jak się okazało cztery lata później, rosyjski szlak obrał także Grozer, ale wcześniej zdobył kilka tytułów w dwóch innych krajach.

We Friedrichshafen, gdzie od razu zaskarbił sobie sympatię kibiców ze względu na efektowną grę i niezwykle ambitną postawę na parkiecie, spędził dwa sezony. Dwa mistrzostwa Niemiec wystarczyły do tego, żeby po skutecznego Grozera zgłosiła się odbudowująca swoją potęgę Resovia Rzeszów. Co prawda w pierwszym sezonie gry w Polsce, atakujący musiał zadowolić się "tylko" brązowym medalem mistrzostw Polski, to rok później, był głównym bohaterem stolicy Podkarpacia. Poprowadził Asseco Resovię do mistrzowskiego tytułu, a sam został wybrany najlepszym siatkarzem Plusligi sezonu 2011/2012.

Nic dziwnego, że po atakującego ustawiła sie zatem kolejka chętnych z Lokomotiwem Biełgorod na czele. To właśnie rosyjski gigant "zabrał" Resovii jej najlepszego siatkarza, po to, aby z świetnego zespołu z wieloma gwiazdami, stać się zespołem nie do pokonania. Mistrzostwo Rosji w pierwszym sezonie, zwycięstwo w Lidze Mistrzów i Klubowe Mistrzostwo Świata w 2014 roku - te sukcesy to w dużym stopniu zasługa Georga Grozera, który w decydujących momentach był kluczowym graczem w konstelacji gwiazd Giennadija Szipulina.

Bez Grozera ani rusz

Zmęczony sezonem klubowym Grozer, na długo przed rozpoczęciem walki reprezentacji Niemiec w Lidze Światowej, poprosił trenera Vitala Heynena o urlop. Bez niego, nasi zachodni sąsiedzi, którzy trafili do silnej grupy z Argentyną, Francją i Japonią, starali się nawiązać równorzędną walkę z utytułowanymi rywalami, ale byli tylko tłem dla walczących o prymat w grupie Trójkolorowych i Albicelestes. Słaba postawa w Lidze Światowej potwierdziła tylko, że bez swojego podstawowego atakującego, Niemcy są o wiele słabsi, niż gdyby Grozer był obecny na parkiecie.

Dla urodzonego w Budapeszcie gracza, docelową imprezą w 2014 roku miały być jednak mistrzostwa świata, na których wreszcie miał spełnić swoje marzenie, czyli odnieść sukces także na niwie reprezentacyjnej. Już przed mundialem, podopieczni Vitala Heynena zaczęli wykazywać niespodziewaną zwyżkę formy, a w meczach towarzyskich w pokonanym polu zostawili między innymi: dwukrotnie Włochów, raz Amerykanów i raz Polaków.

Prawdziwym sprawdzianem dla Niemców miał być jednak pierwszy mecz mistrzostw, w którym trafili oni na najsilniejszego możliwego przeciwnika, czyli Brazylię. Po początkowych problemach, gracze Bernardo Rezende pokazali, jak się wtedy wydawało, miejsce Niemców w szeregu. W ciemnym tunelu, widać było światełko, którym była właśnie postawa Georga Grozera - najskuteczniejszego Niemca w starciu z obrońcami tytułu. Po spotkaniu, atakujący nadal twierdził, że czas jego reprezentacji w tych mistrzostwach jeszcze nadejdzie.

Mama kluczem do sukcesu

Nie mylił się. W kolejnych sześciu meczach Grozer, wsparty skutecznym w ataku Denysem Kaliberdą, poprowadził swój zespół do pewnych zwycięstw. W pokonanym polu Niemcy zostawili między innymi Bułgarów. Tuż po spotkaniu Georg zdradził sekret jego wspaniałej gry przeciwko podopiecznym Płamena Konstantinowa:

Nasze mecze z Bułgarią były zawsze ciężkie. W ostatnich latach zwykle przegrywaliśmy te najważniejsze spotkania. Dzisiaj byliśmy lepsi. Musiałem zagrać dobrze, bo moja mama przyjechała specjalnie z Węgier na ten mecz, a na trybunach była także moja żona z dziećmi.

Z Bułgarią, Niemcy nie mogli więc przegrać, ale już w kolejnym pojedynku przeciwko Rosji, rodzicielki Grozera zabrakło na trybunach, a nasi zachodni sąsiedzi musieli przełknąć gorycz porażki. Ostatnie spotkanie drugiej fazy grupowej z Kanadą stało się zatem meczem na śmierć i życie. Do zwycięstwa Niemcom potrzebne były dwa sety, ale Grozer i spółka nie zamierzali iść po najmniejszej linii oporu. Wygrali 3:0, a do zdobycia trzech punktów reprezentację ponownie poprowadził ich atakujący, który był najskuteczniejszy na parkiecie, z 18 "oczkami".

Dzień konia

Losowanie trzeciej rundy było łaskawe dla graczy Vitala Heynena, którzy mieli zmierzyć się z Francją i Iranem, a uniknęli Brazylii, Rosji i Polski. Pozornie łatwa grupa, stała się jednak bardzo trudnym orzechem do zgryzienia po pierwszym spotkaniu, w którym jakiekolwiek marzenia o nawiązaniu walki, wybili Niemcom z głowy reprezentanci Francji. Po raz kolejny, Georg Grozer musiał zakasać rękawy i potwierdzić w meczu z Iranem, że nie bez kozery jest nazywany jednym z najlepszych atakujących na świecie. I potwierdził. Praktycznie w pojedynkę załatwił zwycięstwo 3:0 dające awans do półfinału MŚ. Zdobył 22 punkty, co przy siedmiu "oczkach" kolejnego najskuteczniejszego Niemca Kaliberdy, wzbudziło respekt i zachwyt u wszystkich siatkarskich ekspertów.

Sam zainteresowany ze spokojem odpowiadał na pytania zadawane przez dziennikarzy:

Wiedzieliśmy, że jesteśmy nad przepaścią i starcie z Iranem jest dla nas meczem ostatniej szansy. Musieliśmy wykorzystać szansę na awans do półfinału, bo o to właśnie walczyliśmy przez cały turniej. I zrobiliśmy to, co do nas należało - mówił.

Po 11 meczach mundialu statystyki Grozera są porażające dla przeciwników reprezentacji Niemiec: 160 punktów i trzecie miejsce w klasyfikacji najlepiej punktujących siatkarzy. Dla porównania kolejny Niemiec Denys Kaliberda ma na koncie 121 punktów. Największe zagrożenie ze strony Grozera czycha jednak na polu serwisowym. Jeszcze niedawno najlepiej serwujacym graczem mundialu był Dmitrij Muserski, ale słabsza forma Rosjanina i dobra postawa niemieckiego zawodnika, sprawiła, że to on jest teraz liderem w klasyfikacji asów, których ma już 24 na koncie. Najważniejsze w wypadku Grozera jest jednak to, że jak żadne siatkarz na tych mistrzostwach, ma wpływ na postawę swojego zespołu na parkiecie. Można postawić tezę, że bez niego, Niemcy nie znaleźliby się nawet w trzeciej fazie mistrzostw.

Pewnego poziomu nie przeskoczy?

Teraz misję zatrzymania węgierskiego superstrzelca reprezentacji naszych zachodnich sąsiadów otrzymali żołnierze Stephane' Antigi. Oni na pewno mają Grozera rozpracowanego, ale czy to wystarczy, gdy atakujący będzie miał przysłowiowy dzień konia? Wskazówką, która może pomóc Polakom w tym, żeby ataki Georga nie trafiały w nasze pole, mogą być słowa bohatera tego tekstu po meczu z Brazylią.

Ich blok faktycznie był szczelny i wysoki, co utrudniało nam wyprowadzanie ataku. Nie było więc tak łatwo zdobywać punkty, kiedy po drugiej stronie siatki spotykaliśmy taki opór.

Skutecznym blokiem, Grozera zatrzymali także Rosjanie, Francuzi, czyli obok Brazylii i Polski najsilniejsze ekipy na polskim turnieju. Czy zatem na klasowych przeciwników dobra postawa samego Grozera nie wystarcza?

Odpowiedzi na wszystkie wątpliwości poznamy już jutro wieczorem. Samego meczu i występu przed polskimi kibicami nie może doczekać się sam Georg, który z rozrzewnieniem wspomina dwuletni pobyt w naszym kraju.

Nie mogę się już doczekać tej atmosfery na meczu. To będzie coś wspaniałego, mimo że wiem, iż kibice nie będą po naszej stronie. Myślę, że będzie pięknie. Bez względu na wynik.

Paweł Ślęzak, Polsat Sport

PolsatSport.pl w wersji na telefony z systemem Android i iOS!

Najnowsze informacje i wiadomości na bieżąco, gdziekolwiek jesteś.

Komentarze