Kowalczyk: Gadajcie sobie wszyscy, a karawana, czyli Justyna, pojedzie dalej

W tym sezonie Pucharu Świata tę konkurencję rozegrano tylko raz. W styczniu w estońskiej miejscowości Otepaeae Polki zajęły trzecie miejsce, ustępując jedynie Norweżkom i Szwedkom.

^{To było przede wszystkim nasze przetarcie, wspólny debiut łyżwą} - powiedziała Jaśkowiec.

^{Uwierzyłyśmy, że jesteśmy tam, gdzie być powinnyśmy. Wiedziałyśmy, że jesteśmy w stanie walczyć w Falun o medal. Byłyśmy dobrze przygotowane, byłyśmy w gronie faworytek i po prostu zrobiłyśmy swoje} - dodała Kowalczyk.

Wrażenia z niedzielnego biegu obie miały podobne.

^{Pamiętam tylko wielki ból w nogach} – przyznała Jaśkowiec.

^{A ja w piszczelach} – dodała Kowalczyk.

- Złoty i srebrny medal były praktycznie zarezerwowane przed zawodami, ale na brązowe krążki chętnych było wielu, m.in. Niemki, Finki - oceniła Jaśkowiec.

Kowalczyk nie do końca się z nią zgadza i chyba ma rację. Polki były bardzo blisko drugiego miejsca. Szwedka Stina Nilsson wyprzedziła Jaśkowiec tuż przed metą.

- Zauważyłam ją dopiero jak mnie minęła. Wiedziałam, że ktoś mnie naciska. Nie zastanawiałam się jednak kto to, tylko parłam do przodu z całych sił. Przemknęła jednak obok jak burza - powiedziała blisko 29-letnia zawodniczka.

Nilsson partnerowała Ida Ingemarsdotter. Z dużą przewagą wygrały Maiken Caspersen Falla i Ingvild Flugstad Oestberg.

^{To pierwszy w historii polski medal MŚ w tej konkurencji. - Zrobiła się specjalizacja i fajnie, że się w nią wbiłyśmy} - powiedziała Kowalczyk, która na dużych imprezach - igrzyskach i mistrzostwach świata - indywidualnie stała wcześniej na podium 12 razy.

^{Siłą każdej dyscypliny jest to co zrobi drużyna. Zobaczycie, że sztafeta też będzie ładnie walczyć. Ja już się medali nazdobywałam. Cieszę się, że mogłam pomóc Sylwii, a dziewczyny w biegu łączonym mogły biec na moich nartach, które są świetnie wyselekcjonowane} - podkreśliła dwukrotna mistrzyni olimpijska.

Narciarka z Kasiny Wielkiej na podium stała niemal na każdych ważnych zawodach od igrzysk Turyn 2006. Wyjątkiem były tylko rok później mistrzostwa świata w Sapporo. Jaśkowiec natomiast została trzecim sportowcem, po biathloniście Tomaszu Sikorze i Kowalczyk, którego do medalu MŚ doprowadził trener Aleksander Wierietielny.

^{Ten medal potwierdza, że jest to wielki człowiek, świetny fachowiec. Bardzo się cieszę, że dane mi było z nim współpracować. Ciężki, twardy i generalnie bardzo wymagający, ale jak widać praca z nim daje efekty. Bez trenera nie byłoby nas tutaj, a na pewno mnie} - przyznała Jaśkowiec.

^{I pamiętaj kto o nas dba i robi nam owsiankę na śniadanie} - wtrąciła Kowalczyk.

Na koniec dodała jeszcze kilka słów o sobie:

^{Gadajcie sobie wszyscy, gadajcie, a karawana, czyli Justyna, pojedzie dalej. Przyzwyczaiłam wszystkich do tego, że jestem ciągle na topie. Wielu świetnych sportowców jak ma przez dwa lata kryzys, to nikt się tym nie przejmuje. Potem wracają i dalej zdobywają medale. Ja natomiast cały czas jestem na świeczniku i każdy widzi moje wzloty i upadki. Jestem emocjonalną istotą. Czasem emocje mnie niszczą, czasem wynoszą na szczyt} - powiedziała 32-letnia zawodniczka.

^{Nie ma idealnych sportowców, takich którzy cały czas mieliby z górki. Cieszę się, że dane mi jest teraz świętować z Justyną. Marzenia się spełniają, jak moje dzisiaj. Zobaczymy co przyniesie przyszłość} - powiedziała Jaśkowiec.

Współpraca między zawodniczkami na trasie układa się bardzo dobrze, choć jak same przyznają więcej je różni niż łączy.

^{Obydwie jesteśmy dobrymi dziewczynami, tylko trochę inaczej wychowanymi. Mamy odmienne poglądy na praktycznie wszystkie sprawy, mamy różne osobowości} - podkreśliła Kowalczyk.

^{Konfliktów między nami nie ma. Zawsze staram się znaleźć kompromis} - zapewniła Jaśkowiec.

^{A ja milczę} - wtrąciła bardziej utytułowana koleżanka.