Szwajcarska maszyna do bicia rekordów

14 lat i 4 dni – w tym wieku Martina Hingis zadebiutowała na WTA Tour. Trzy lata później, w 1997 roku, była bliska wywalczenia klasycznego Wielkiego Szlema. Triumfowała w trzech turniejach najwyższej rangi – Australian Open (w finale pokonała Francuzkę Mary Pierce), Wimbledonie (pokonując w decydującym meczu Janę Nowotną) i US Open (wygrana z Venus Williams).  Od pucharu Rolanda Garrosa dzieliło ją niewiele – w finale niespodziewanie uległa Ivie Majoli.

 

W tym samym roku, sześć dni po szesnastych urodzinach, Hingis objęła po raz pierwszy w karierze pozycję numer jeden w rankingu światowym. Tym samym stała się najmłodszą liderką w historii tenisa. Z przerwami do 2001 roku przodowała w rankingu aż przez 209 tygodni.

 

Hingis triumfowała w  43 singlowych i 44 deblowych zawodowych turniejach. Jest jedną z pięciu kobiet, które w tym samym czasie okupowały pozycję numer jeden w rankingu deblowym i singlowym. Klasycznego Wielkiego Szlema nie zdobyła w singlu, ale ta sztuka udała jej się w deblu - w 1998 roku. Do jej rekordów należy także dopisać zawrotną sumę pieniędzy zarobioną na korcie – ponad 20 milionów dolarów daje jej miejsce w pierwszej dziesiątce rankingu tenisowych krezusek.

 

Arogancka

Od dziecka na korcie wszystko przychodziło jej szybko, łatwo i przyjemnie. A jak ktoś praktycznie nie przegrywa to z porażką trudno się pogodzić. Do tej pory jako przykład zachowania anty fair play jest podawany finał turnieju Rolanda Garrosa z 1999 roku. Hingis grała o puchar ze słynną Steffi Graf. Prawie 30-letnia Niemka przegrywała już 4:6 i 0:2. Wtedy 18-latce puściły nerwy. Hingis zaczęła się wykłócać z sędzią o decyzję liniowego. Tak się zdenerwowała, że przeszła na drugą stronę siatki i pokazała ślad, który jej zdaniem udowadniał, że ma rację. Każdy miłośnik tenisa wie, że przejście na stronę rywala w trakcie gema to po prostu tenisowy grzech. Sędzia może nawet odebrać za takie zachowanie punkt.

 

Hingis obrażona usiadła na ławce i odmówiła dalszej gry dopóki nie porozmawia z głównym arbitrem turnieju. Ten szybko pojawił się na korcie i oczywiście nie zmienił decyzji stołkowego. Dodatkowo nałożył na Hingis karę. Kibice zgotowali jej prawdziwe piekło. Skandowali “Steffi, Steffi!”, a każdy niewymuszony błąd Szwajcarki oklaskiwali na stojąco. Graf wygrała drugiego seta 7:5, a w trzecim zupełnie zdominowała nastolatkę.

 

Zdesperowana Hingis obroniła piłkę meczową… serwując z dołu. To już oznaka kompletnego braku szacunku dla rywalki. Arogancja kosztowała ją mecz. Hingis przegrała 6:4, 5:7, 2:6 i ze łzami w oczach uciekła do szatni. Na ceremonię zakończenia turnieju musiała ją zaciągnąć mama i trenerka - Melanie Molitor. Hingis wróciła na kort w jej ramionach, zapłakana, w histerii.

 

Niepokorna

W 2002 roku Martina Hingis wniosła pozew przeciwko włoskiej firmie odzieżowej Sergio Tacchini. Przewlekła kontuzja kostki miała być spowodowana „butami nieprzystosowanymi do gry w tenisa”. Szwajcarka zażądała 40 milionów dolarów odszkodowania. W maju tego samego roku przeszła kolejną, już drugą w przeciągu kilku miesięcy, operację na naderwane więzadła w kostce. Niedługo później ogłosiła, że wycofuje się ze wszystkich turniejów w sezonie. Coraz częściej powtarzała w wywiadach, że nie wie, czy jeszcze będzie w stanie wrócić do zawodowego tenisa. W końcu, w lutym 2003 roku, oficjalnie ogłosiła, że przechodzi na tenisową emeryturę.

 

Uzależniona od tenisa

- Zawsze byłam zawiedziona, że moja kariera tenisowa została przerwana przez kontuzję. Przyznam szczerze, że bez tenisa, poza kortem, dobrze się bawiłam, jednak niesamowicie mi brakowało tej gry, współzawodnictwa i emocji. Dlatego też postanowiłam wrócić na kort. – ogłosiła Martina Hingis przed rozpoczęciem sezonu 2006.

 

Po nieudanym powrocie na korty w 2005 roku, niewielu wierzyło, że tym razem będzie lepiej. Najwięcej wątpliwości wzbudzał styl gry Martiny – nie dość silny, by pokonać coraz mocniej i bardziej płasko grające zawodniczki. Jednak Hingis ciężko trenowała. Trzy miesiące po powrocie na korty, zajmowała już 26. pozycję w rankingu WTA. Na zakończenie sezonu była siódma! Wydawało się, że jej kariera znów nabiera rozpędu, ale w 2007 roku w organizmie Hingis wykryto doping. Próbka B potwierdziła śladowe ilości benzoiloekgoniny - substancji, która zostaje w organizmie po zażyciu kokainy. Hingis została zawieszona na dwa lata. Nie mogła grać zawodowo do 2009 roku.

 

Wróciła w roku 2013 i od tamtej pory gra tylko w deblu i mikście. W parze z Leandrem Paesem wygrała w tym sezonie wielkoszlemowe Australian Open. Z Sanią Mirzą tworzy najlepszą obecnie deblową parę świata. Panie w tym roku wygrały już 4 turnieje.

 

Prywatnie

Jest miłośniczką koni. W trakcie jednej z przerw od tenisa chciała nawet wystartować na Igrzyskach Olimpijskich, skacząc przez przeszkody. Mówi, że konie Montana, Sorrenta i Velvet to miłości jej życia.

 

Co do tych męskich miłości to szczęścia cały czas szuka. Spotykała się z wieloma tenisistami - Magnusem Normanem, Ivo Heubergerem, Radkiem Stepankiem, czy Julianem Alonso. Długo była łączona z golfistą z Hiszpanii, Sergio Garcią. W 2010 roku poślubiła Thibaulta Hutina - francuskiego jeźdźca wyczynowego. Trzy lata później Hutin wystąpił o rozwód twierdząc, że Hingis wielokrotnie go zdradzała.

 

Marzy o wywalczeniu medalu olimpijskiego. Dzięki występowi w reprezentacji Szwajcarii w Fed Cup w najbliższy weekend, jej marzenie może się spełnić. Tylko tenisiści grający w kadrze mogą liczyć na olimpijską kwalifikację. Mikst Martina Hingis - Roger Federer w Brazylii z pewnością byłby faworytem do medalu. Król Roger chyba ma rację - Martina jeszcze nie raz nas zaskoczy.

Transmisje barażowego meczu o grupę światową Pucharu Federacji Polska - Szwajcaria w sobotę i niedzielę w Polsacie Sport News.