Włochy - drużyna dwóch bramek
Reprezentacja Włoch to jedna z najlepszych drużyn w historii mistrzostw Europy. Występ na Euro 2016 to ich dziewiąty start w tej imprezie, mają na koncie wiele sukcesów - triumf w 1968 roku oraz dwukrotnie wywalczone wicemistrzostwo (2000, 2012). Mają także jedną zaskakującą przypadłość: w żadnym z 33 spotkań rozegranych w finałach Euro nie przekroczyli bariery dwóch zdobytych bramek!
Włosi to wynalazcy catenaccio - systemu taktycznego kładącego nacisk na dobrze zorganizowaną obronę. Jak pokazują statystyki, to właśnie dobra gra w obronie była podstawą ich sukcesów w mistrzostwach Europy. Osiągnęli ich na tej imprezie wiele: złoto wywalczone w 1968 roku na własnym terenie, wicemistrzostwo w latach 2000 i 2012, a także brąz w 1988 roku i 4. miejsce w 1980. Łącznie w finałach Euro rozegrali 33 spotkania (13 zwycięstw - 15 remisów - 5 porażek). Zdobyli w nich 33 bramki, czyli średnio gola na mecz, ale w żadnym ze spotkań nie byli w stanie pokonać bramkarza rywali więcej, niż dwukrotnie.
Zachowawczy styl Włochów jest ich znakiem firmowym, ale brak choćby jednego festiwalu bramek w tak długiej historii występów na Euro może dziwić, jeśli weźmiemy pod uwagę jakich piłkarzy Italia miała w ofensywie. Na Euro 1968 rozgrywanym we Włoszech, trener gospodarzy mógł korzystać z takich zawodników, jak Luigi Riva, Angelo Domenghini i Pietro Anastasi - wszyscy trzej zdobyli w finałowych bojach po jednej bramce i to wystarczyło do triumfu.
Do turnieju w 1980 roku, również rozgrywanego we Włoszech, przystępowali po aferze Totonero. Dyskwalifikacja, która wykluczyła z gry ich asa Paolo Rossiego, miała ogromny wpływ na osłabienie ofensywy. Piłkarze Italii zdobyli zaledwie 1 (jedną!) bramkę w fazie grupowej (Marco Tardelli); drugą dorzucili w meczu o III miejsce z Czechosłowacją, ale nie wystarczyło to do wywalczenia brązowego krążka. Na Euro 1988 młodego Gianlukę Vialliego wspierał doświadczony, zwykle wchodzący z ławki Alessandro Altobelli. Trafienie tego pierwszego dało zwycięstwo nad Hiszpanią, strzał weterana przyczynił się do pokonania Danii - co wystarczyło na awans do czołowej czwórki. W walce o finał włoskie armaty już nie wypaliły...
Na Euro 1996 Włosi nie wyszli z grupy. W meczu z Rosją błysnął co prawda Pierluigi Casiraghi - który jako pierwszy Włoch zdobył w finałach mistrzostw Europy dwa gole w jednym meczu, ale był to jedyny taki strzelecki popis piłkarzy Italii na tym turnieju. Podczas Euro 2000 było znacznie lepiej. Bramki Francesco Tottiego, Filippo Inzaghiego i Alessandro Del Piero (oczywiście nie więcej, niż dwie na mecz) wprowadziły Squadra Azzurra do strefy medalowej. W walce finał, po dramatycznym meczu bez bramek, ograli w rzutach karnych Holandię, a w finałowym boju z Francją, po trafieniu Marco Delvecchio, prowadzili 1:0 jeszcze w 90. minucie meczu. Brak skuteczności i zryw Francuzów w doliczonym czasie gry odwrócił losy meczu, który Italia przegrała po dogrywce 1:2...
Na Euro 2004 Włosi znów postawili na minimalizm. Bezbramkowy remis z Danią, później 1:1 ze Szwecją w drugim meczu sprawiły, że Skandynawom wystarczył remis 2:2 w meczu między sobą, by pozbawić Italię szans na awans. Gwiazdą Włochów na tym turnieju miał zostać Antonio Cassano, ale dwie zdobyte przez niego bramki na niewiele się zdały. Euro 2008 Włosi rozpoczęli od falstartu - 0:3 z Holandią. W kolejnych grach było już lepiej, wygrana 2:0 nad Francją (nieudany rewanż Trójkolorowych za finał MŚ 2006) dała awans do ćwierćfinału, ale tam lepsi (po serii rzutów karnych) byli Hiszpanie. Włosi w czterech grach strzelili trzy gole, żaden z nich nie padł łupem napastnika, bo do bramek rywali trafiali kolejno: obrońca Christian Panucci i pomocnicy Andrea Pirlo i Daniele De Rossi.
Z Euro 2012 Włosi wrócili ze srebrnymi medalami. Tym razem włoski napastnik był wreszcie jednym z bohaterów turnieju: Mario Balotelli dał prawdziwy popis w półfinałowym spotkaniu z Niemcami, w którym zdobył dwie bramki. Trafiali też Antonio Di Natale i Antonio Cassano, ale Włosi jak zwykle nie przesadzali z bramkami: zdobyli ich sześć w sześciu grach finałów.
Słaba skuteczność pod bramką rywali to minus, ale silna obrona to znak firmowy Squadra Azzurra. Włochom zdarzały się wpadki (0:3 z Holandią na Euro 2008, 0:4 z Hiszpanią w finale Euro 2012), ale aż 16 z 33 spotkań w finałach Euro kończyli bez straty gola.
Jak będzie na Euro 2016? Czy włosi przekroczą wreszcie barierę dwóch bramek w jednym meczu? Może któryś z piłkarzy Italii zdobędzie pierwszego dla tego kraju hat-tricka w historii tej imprezy? Selekcjoner reprezentacji Włoch Antonio Conte powołał na turniej następujących napastników: Fabio Borini (Sunderland), Eder (Inter), Ciro Immobile (Torino), Lorenzo Insigne (Napoli), Leonardo Pavoletti (Genoa), Graziano Pelle (Southampton).
Mecze Włochów w finałach Euro:
Euro 1968: ZSRR 0:0, Jugosławia 1:1 (finał), Jugosławia 2:0 (powtórka finału).
Euro 1980: Hiszpania 0:0, Anglia 1:0, Belgia 0:0, Czechosłowacja 1:1 - karne 8–9 (o III miejsce).
Euro 1988: RFN 1:1, Hiszpania 1:0, Dania 2:0, ZSRR 0:2.
Euro 1996: Rosja 2:1, Czechy 1:2, Niemcy 0:0.
Euro 2000: Turcja 2:1, Belgia 2:0, Szwecja 2:1, Rumunia 2:0, Holandia 0:0 - karne 3-1, Francja 1:2 (finał).
Euro 2004: Dania 0:0, Szwecja 1:1, Bułgaria 2:1.
Euro 2008: Holandia 0:3, Rumunia 1:1, Francja 2:0, Hiszpania 0:0 - karne 2:4.
Euro 2012: Hiszpania 1:1, Chorwacja 1:1, Irlandia 2:0, Anglia 0:0 - karne 4:2, Niemcy 2:1, Hiszpania 0:4 (finał).
Z pierwszym rywalem na Euro 2016 - reprezentacją Belgii - Włosi mierzyli się w finałach mistrzostw Europy dwukrotnie. W 1980 roku, gdy Włosi byli gospodarzami imprezy, Belgowie zagrodzili im drogę do finału, remisując w bezpośrednim starciu 0:0. W 2000 roku, gdy turniej współorganizowali Belgowie, to piłkarze Italii przeszkodzili Belgom w awansie z grupy, wygrywając 2:0.
Transmisja meczu Belgia - Włochy w poniedziałek 13 czerwca w Polsacie Sport 2; początek - godzina 21.00; komentują: Mateusz Borek i Tomasz Hajto.
Komentarze