Carlo Ancelotti – prawdziwy król Europy

58-letni Włoch już jako piłkarz odnosił bardzo duże sukcesy. Wszak w barwach AS Roma zdobył mistrzostwo Italii oraz wywalczył aż cztery puchary kraju. Carletto – jak nazywają go rodacy, najbardziej utożsamiany jest jednak z AC Milan. Najpierw jako zawodnik zdobył z Rossoneri dwa mistrzostwa i jeden superpuchar kraju oraz dorzucił superpuchar Europy i dwa Puchary Europy. Piękna kariera zawodnicza była jedynie preludium do olbrzymich sukcesów trenerskich.

 

Swoją wielką przygodę z trenerką zaczął paradoksalnie nie od Mediolanu, a od … Juventusu. Bo to właśnie w barwach Starej Damy wygrał swoje premierowe trofeum. Zaczął skromnie od nieistniejącego już od dawna Pucharu Intertoto.  Jeszcze wcześniej szkolił drugoligową Reggiane, z którą awansował do Serie A.  Szybko przeszedł do ówczesnego potentata – Parmy i uzyskał z nią wicemistrzostwo Włoch. Sezon później został zwolniony za zajęcie szóstej lokaty i przeszedł właśnie do stolicy Piemontu.

 

We wspomnianym Juventusie nie był zbytnio mile widziany przez kibiców. Nie ma co się dziwić, ponieważ Carlo zawsze kojarzony był z największymi rywalami La Vecchia Signora. Na początku sezonu 2001/2002 poszedł tam, gdzie zawsze był uwielbiany – do AC Milan, tym razem jako trener.

 

Mało kto spodziewał się, że Ancelotti osiągnie na San Siro większe sukcesy w roli prowadzącego drużynę, niż w czasach, kiedy biegał po boisku. Lata 2001-2009 były jednymi z najpiękniejszych okresów w dziejach klubu, a na pewno w jego nowożytnej historii. AC Milan był czołową ekipą w Europie, która śmiało można stwierdzić, że dominowała w Lidze Mistrzów. W 2003 roku czerwono-czarni sięgnęli po Champions League, wygrywając po karnych z Juventusem na Old Trafford w Manchesterze. Rok później Carlo zdobył mistrzostwo i superpuchar Włoch. Sezon 2004/2005 to kolejny finał Ligi Mistrzów. W Stambule milaniści mierzyli się z Liverpoolem. Szewczenko i spółka prowadzili do przerwy 3:0 i wydawało się, że Carlo znowu będzie na piedestale. To co potoczyło się dalej wszyscy doskonale wiedzą. Jerzy Dudek wraz z kolegami odrobili straty, doprowadzili do karnych i po raz piąty zdobyli Puchar Europy. Ancelotti musiał przełknąć gorzką pigułkę, ale jego passa wciąż trwała. Wystarczyło poczekać dwa lata i Milan znowu awansował do finału … znowu przeciwko The Reds.  Tym razem włoski team zrewanżował się w Atenach i siódmy raz świętował pozostanie najlepszą drużyną na Starym Kontynencie. Ostatnim trofeum ówczesnego 48-latka było Klubowe Mistrzostwo Świata. W 2009 roku Włoch przeniósł się na Wyspy Brytyjskie.

 

Zamieniając włoskie słońce na angielski deszcz wielu zastanawiało się jak Ancelotti poradzi sobie w innym otoczeniu. Okazało się, że nie straszne mu żadne warunki. Już w jego pierwszym sezonie na Stamford Bridge utytułowany szkoleniowiec przerwał w wielkim stylu dominację Manchesteru United i zdobył mistrzostwo Anglii. Chelsea pod jego wodzą strzeliła aż 103 gole – co stanowi rekord Premier League. Ponadto The Blues dorzucili jeszcze Puchar Anglii. Kolejny sezon już nie był tak owocny. Wszyscy w niebieskiej części Londynu doceniali sukcesy krajowe, ale nie ukrywali, że przyjście Ancelottiego miało wiązać się z sukcesem w Lidze Mistrzów. Tutaj zabrakło szczęścia. Po sezonie 2010/2011 urodzony w Reggiolo trener przeniósł się na południe do Francji.

 

Okres w Paris Saint Germain był bardzo burzliwy. Drużyna budowana z myślą o sukcesach na arenie międzynarodowej potrzebowała doświadczonego i zaprawionego w bojach fachowca. Za takiego został uznany Ancelotti. Jego pierwszy sezon był trudny. Gwiazdozbiór ze stolicy Francji musiał uznać wyższość w Ligue 1 skromnej ekipie Montpellier. To czego nie udało się osiągnąć w pierwszym roku, Carlo dokonał rok później, a więc zdobył mistrzostwo Francji, mając tym samym na koncie trzy zdobyte mistrzostwa kraju w trzech różnych krajach. Kolejny raz zabrakło jednak kropki nad i w Lidze Mistrzów, ale marka Ancelottiego cały czas była wysoka i ceniona, o czym świadczy jego następny pracodawca.

 

A został nim Real Madryt, który przypadkowych szkoleniowców nie zatrudnia. Były trener takich klubów jak AC Milan, Chelsea Londyn i Paris Saint Germain miał zrobić to, czego nie umiał przez trzy lata Jose Mourinho, który za każdym razem odpadał w półfinale. Włoch zanotował prawdziwe wejście smoka. W pierwszym sezonie na Bernabeu zapisał się w historii klubu jako ten, który zdobył z Królewskimi upragnioną „la decime” po zwycięskim finale z Atletico Madryt w Lizbonie. Jeżeli do tego dodamy triumf w Pucharze Króla nad FC Barceloną i superpuchar Europy oraz Klubowe Mistrzostwo Świata – mamy obraz człowieka, który na stale zostanie zapamiętany w annałach Realu Madryt. To jednak nie pomogło mu w zatrzymaniu posady na dłużej, niż dwa sezony – takie są po prostu realia pracy w Realu.

 

Na brak ofert Carlo Ancelotti narzekać jednak nie musiał. W grudniu 2015 roku podpisał trzyletni kontrakt z Bayernem Monachium, kolejnym wielkim klubem w jego trenerskim CV. Pierwsze trofeum to Superpuchar Niemiec, a jego ostatnie to zdobyta przed chwilą Bundesliga. Bawarscy kibice liczą jednak, że dominacja na krajowym podwórku przełoży się na arenę europejską. W tym sezonie monachijczycy odpadli już z Ligi Mistrzów, ale kolejna lata przed Carlo i szansa na następne trofea.

 

Ogólny bilans Włocha? Cztery mistrzostwa kraju w czterech różnych klubach. Cztery finały Champions League i trzy zwycięstwa z AC Milan i Realem Madryt. Trzy puchary i trzy superpuchary krajowe. Do tego dwa Superpuchary Europy i dwa Klubowe Mistrzostwa Świata. A wszystko zaczęło się od skromnego Pucharu Intertoto…

Juventus
Puchar Intertoto UEFA: 1999

 

AC Milan
Mistrzostwo Włoch: 2004
Puchar Włoch: 2003
Superpuchar Włoch: 2004
Liga Mistrzów: 2003, 2007
Superpuchar Europy: 2007
Klubowe Mistrzostwo Świata: 2007

Chelsea
Mistrzostwo Anglii: 2010
Puchar Anglii: 2010
Tarcza Wspólnoty: 2009

Paris Saint-Germain
Mistrzostwo Francji: 2013

Real Madryt
Puchar Króla: 2014
Liga Mistrzów: 2014
Superpuchar Europy: 2014
Klubowe Mistrzostwo Świata: 2014

Bayern Monachium
Superpuchar Niemiec: 2016
Mistrzostwo Niemiec: 2017

Przejdź na Polsatsport.pl