ZAKSA – ONICO: Już po zabawie? Z 0–2 w finale nikt się jeszcze nie wygrzebał

Siatkarze ONICO do finałowej rywalizacji przystąpili bez dwóch kontuzjowanych zawodników – Bartosza Kurka i Bartosza Kwolka. Mimo to, w pierwszym meczu toczyli  zaciętą walkę z kędzierzynianami i przegrali na wyjeździe 2:3. Spotkanie kończyło się w atmosferze skandalu, a jego wynik wciąż jest kwestionowany przez stronę  warszawską.  

 

Drugi mecz nie przyniósł podobnych emocji. ZAKSA pewnie wygrała na Torwarze 3:0 i w sobotę może postawić kropkę nad "i" w grze o złoto. Obie strony podkreślają,  że mimo niekorzystnego dla warszawian wyniku, rywalizacja wciąż jest otwarta.

 

– Myślę, że będzie spoczywać na nas duża presja, jednak to jest zespół, który powinien być gotowy radzić sobie z tym rodzajem ciśnienia. Na pewno będzie to ciężki  mecz, ale będziemy gotowi na walkę, punkt po punkcie. Rywalizacja wciąż jest otwarta – twierdzi trener kędzierzynian Andrea Gardini. 

 

– Musimy postawić bardziej na zagrywkę, zmusić ZAKSĘ do grania wyżej, bo to na pewno sprawia im więcej problemów. Oni grają technicznie i mądrze. Wiedzą, że  nie mogą stracić koncentracji. Na razie ZAKSA wygrywa 2–0, ale w mojej głowie rywalizacja jest dalej otwarta – przyznał Kurek, który kibicuje klubowym kolegom w  finałowej batalii.

 

 

Historia dotychczasowych finałów ekstraklasy siatkarzy w XXI wieku nie daje jednak siatkarzom ze stolicy większych nadziei na sukces. Od 2001 roku, czyli od czasu  powstania PLS, nigdy nie zdarzyło się, by w finale mistrzostw Polski triumfowała drużyna, która po dwóch pierwszych meczach przegrywała 0–2! 

 

 

● 8x – finałowe batalie kończyły się w meczu numer trzy (3–0)

● 3x – drużyna, która przegrała dwa pierwsze mecze, przedłużała rywalizację o jedno spotkanie (3–1)

● 1x – zespół przegrywający 0–2 zdołał doprowadzić do piątego spotkania (3–2).

 

 

Ten jedyny w historii przypadek, gdy drużyna przegrywająca 0–2 wyrównała stan rywalizacji i doprowadziła do piątego starcia miał miejsce wiele lat temu – w finale sezonu 2002/03. Siatkarze Mostostalu-Azoty Kędzierzyn-Koźle rywalizowali z Galaxią Pamapol AZS Częstochowa. Gospodarze zmieniali się po dwóch meczach. Kędzierzynianie wygrali u siebie (3:1, 3:0), ekipa spod Jasnej Góry u siebie (3:0, 3:2) i o tytule zadecydował piąty mecz. W nim górą była jednak ekipa Mostostalu-Azoty, która wygrała 3:1. 

 

 

Sezon 2001/02 – Galaxia AZS Częstochowa po przegranych meczach w Kędzierzynie-Koźlu (0:3, 1:3), wygrała trzeci mecz we własnej hali 3:1, ale w czwartym uległa siatkarzom Mostostalu po tie-breaku.

 

Sezon 2005/06 – Jastrzębski Węgiel wrócił z Bełchatowa na tarczy (1:3, 2:3), ale wygrał trzecie spotkanie z BOT Skrą (3:1). W czwartym to jednak bełchatowianie w trzech szybkich setach rozstrzygnęli sprawę złotego medalu.

 

Sezon 2011/12 – siatkarze PGE Skry Bełchatów przegrali we własnej hali z Asseco Resovią (1:3, 1:3), w trzecim meczu dla odmiany wygrali 3:1 na Podpromiu, spotkanie numer cztery (3:0), w którym w głównej roli wystąpił Georg Grozer, zakończyło tę rywalizację.

 

Ostatni pięciomeczowy finał miał miejsce w sezonie 2011/12. Asseco Resovia ograła ZAKSĘ Kędzierzyn-Koźle 3–2, ale wówczas po dwóch meczach był remis 1–1. W pięciu ostatnich sezonach emocji w finale było jak na lekarstwo. Każda z tych rywalizacji została rozstrzygnięta "do zera" – wicemistrz nie był w stanie wygrać nawet jednego meczu w rywalizacji z triumfatorem. 

 

W 2014 roku PGE Skra Bełchatów rozbiła Asseco Resovię 3–0 (3:2, 3:0, 3:0), a zaciętą walkę oglądaliśmy jedynie w pierwszej grze w Rzeszowie. Dwa kolejne mecze podopieczni trenera Miguela Angela Falaski wygrali już bez straty seta. Rok później to rzeszowianie dominowali w finałowych starciach z rewelacją tamtego sezonu – Lotosem Treflem Gdańsk 3–0 (3:0, 3:2, 3:1). Rok 2016 to jeden z najbardziej jednostronnych finałów w historii. ZAKSA Kędzierzyn-Koźle rozgromiła Asseco Resovię 3–0 (3:0, 3:0, 3:0). Podopieczni Ferdinando De Giorgiego ograli rywali w trzech krótkich meczach, bez straty choćby jednego seta...

 

Dwa poprzednie finały PlusLigi to nieco inna historia. W 2017 roku rywalizowano systemem mecz i rewanż i okazało się, że nie był to najlepszy pomysł na rozstrzygnięcie finałowej batalii. ZAKSA pokonała PGE Skrę 3:0 w meczu wyjazdowym; w tej sytuacji w rewanżu u siebie musiała ugrać dwa sety, by sięgnąć po złoto. Po trzech partiach było 2:1 dla kędzierzynian i sprawa złotego medalu była rozstrzygnięta... Czwarty set miał już charakter wyłącznie towarzyski. Siatkarze musieli dokończyć mecz, gdy na trybunach trwała feta, a schłodzone szampany czekały na rozpoczęcie dekoracji.

 

Sezon 2017/18 to z kolei rywalizacja do dwóch zwycięstw, którą PGE Skra Bełchatów rozstrzygnęła w dwóch meczach (3:0 i 3:1), odbierając ZAKSIE tytuł mistrza Polski.

 

Historia finałów PLS i PlusLigi nie daje więc drużynie z Warszawy wielkich nadziei. Ku przestrodze dla siatkarzy ZAKSY warto jednak przypomnieć dwie batalie z przeszłości, w których siatkarze z Kędzierzyna-Koźla zapomnieli, że walka toczy się do ostatniej piłki: 

 

Sezon 2009/10 – rywalizacja o brązowy medal. Resovia przegrywała z ZAKSĄ 0–2 w meczach, 0:2 w setach, a w trzeciej partii było 17:23, mimo to ekipa z Podkarpacia wygrała sześć piłek z rzędu, doprowadziła do remisu, rozstrzygnęła na swoją korzyść seta (27:25), a potem cały mecz (3:2). W dwóch kolejnych spotkaniach również wygrała (3:1 i 3:0) i stanęła na podium PlusLigi!

 

Sezon 2013/14 – w półfinałowej batalii ZAKSA wygrała dwa pierwsze mecze z Asseco Resovią na wyjeździe (3:2, 3:2). Co więcej, w trzecim spotkaniu na własnym parkiecie siatkarze Sebastiana Świderskiego prowadzili już 2:1 i 19:16 w czwartym secie! Drużyna z Rzeszowa zdołała jednak wybrnąć z tej beznadziejnej sytuacji. Najpierw przechyliła szalę zwycięstwa na swoją stronę w meczu numer trzy (3:2), a w kolejnych dwukrotnie wygrała po 3:1 i awansowała do finału! 

 

Finały PLS i PlusLigi (stan po dwóch meczach) -> końcowy wynik:

 

2001: Mostostal-Azoty Kędzierzyn-Koźle – Galaxia AZS Częstochowa (2–0) -> 3–0

2002: Mostostal-Azoty Kędzierzyn-Koźle – Galaxia AZS Częstochowa (2–0) -> 3–1

2003: Mostostal-Azoty Kędzierzyn-Koźle – Galaxia Pamapol AZS Częstochowa (2–0) -> 3–2

2004: Jastrzębie Borynia – PZU AZS Olsztyn (2–0) -> 3–0

2005: BOT Skra Bełchatów – PZU AZS Olsztyn (2–0) -> 3–0

2006: BOT Skra Bełchatów – Jastrzębski Węgiel (2–0) -> 3–1

2007: BOT Skra Bełchatów – Jastrzębski Węgiel (1–1) -> 3–2

2008: PGE Skra Bełchatów – Wkręt-met Domex AZS Częstochowa (2–0) -> 3–0

2009: PGE Skra Bełchatów – Asseco Resovia (2–0) -> 3–0

2010: PGE Skra Bełchatów – Jastrzębski Węgiel (1–1) -> 3–1

2011: PGE Skra Bełchatów – ZAKSA Kędzierzyn-Koźle (1–1) -> 3–1

2012: Asseco Resovia – PGE Skra Bełchatów (2–0) -> 3–1

2013: Asseco Resovia – ZAKSA Kędzierzyn-Koźle (1–1) -> 3–2

2014: PGE Skra Bełchatów – Asseco Resovia (2–0) -> 3–0

2015: Asseco Resovia – Lotos Trefl Gdańsk (2–0) -> 3–0

2016: ZAKSA Kędzierzyn-Koźle – Asseco Resovia (2–0) -> 3–0

 

2017: ZAKSA Kędzierzyn-Koźle – PGE Skra Bełchatów (3:0, 3:1) – mecz i rewanż. 

2018: PGE Skra Bełchatów – ZAKSA Kędzierzyn-Koźle 2–0 – do dwóch zwycięstw. 

 

 

2019-04-27: ZAKSA Kędzierzyn-Koźle – ONICO Warszawa 3:2  (25:23, 25:21, 20:25, 27:29, 17:15)

2019-05-01: ONICO Warszawa – ZAKSA Kędzierzyn-Koźle 0:3 (22:25, 24:26, 22:25)

2019-05-04: ZAKSA Kędzierzyn-Koźle – ONICO Warszawa (sobota, godzina 17.30; transmisja – Polsat Sport)  

2019-05-11: ZAKSA Kędzierzyn-Koźle – ONICO Warszawa (ewentualnie; sobota, godzina 17.30).