Ignerski: Trzeba marzyć

Przyjście doświadczonego byłego reprezentanta kraju do Włocławka pod koniec marca było jednym z hitów drugiej części sezonu. W Anwilu występował już wcześniej, w sezonie 2005/06, gdy drużyna zdobyła wicemistrzostwo Polski. Większość kariery spędził za granicą, m.in. w klubach Hiszpanii, Turcji, Rosji, Włoch i Francji.

 

Występy na parkiecie zakończył w 2016 roku, ale brakowało mu koszykówki. Wrócił na boisko na początku roku, najpierw w rozgrywkach niższej klasy. W czterech meczach drugoligowego zespołu z Nysy zdobywał średnio 32 punkty i miał po 11 zbiórek. To przekonało go do spróbowania sił w ekstraklasie, gdy z propozycją zwrócił się trener Anwilu Igor Milicic.

 

Ignerski rozegrał w tym sezonie w ekipie z Włocławka 16 meczów, w których zdobywał średnio 8,2 pkt, miał 2,7 zbiórki i 1,3 asysty. W najlepszym występie, w trzecim ćwierćfinałowym meczu play off z Argedem BM Slam Stalą w Ostrowie Wielkopolskim (105:98), zdobył 15 pkt w 18 minut, będąc najlepszym strzelcem zespołu.

 

Miał też wielki wkład w wygraną w pięciu spotkaniach rozstawionego z numerem czwartym Anwilu z najlepszą po fazie zasadniczej Arką Gdynia (od 0-2 do 3-2) i awans do finału. W drugim spotkaniu o złoto doznał jednak kontuzji kolana i pozostałe mecze o tytuł oglądał już z ławki.

 

Po finałowym triumfie i odebraniu złotego medalu nie krył wzruszenia. - To była dla mnie niesamowita przygoda, wielkie emocje i satysfakcja, że zdecydowałem się na powrót, że byłem częścią tego zespołu, że miałem przyjemność trenowania i grania z tymi fantastycznymi kolegami. Wszyscy mają wielki charakter i wielkie serce. To niesamowite, co oni zrobili, jak Igor Milicic przygotował nas do tego mentalnie, jak wspieraliśmy się wzajemnie, że pomimo wielu przeszkód potrafiliśmy to wszystko przeskoczyć – mówił.

 

Podkreślił, że odczuwa wielką satysfakcję, że w powrocie na parkiet po trzech latach przerwy zdobył mistrzostwo kraju, którego brakowało mu w medalowej kolekcji.

 

 - Trzeba marzyć. Czułem od kilku lat, że ta historia gdzieś tam się pisze. Kwestią było tylko zdecydować się na powrót. Zdecydowaną większość kariery spędziłem za granicą, gdyż chciałem grać w jak najlepszych ligach. Mistrzostwo było zawsze moim celem, ale w tych ligach ciężkim do zrealizowania - przyznał.

 

Kontuzja uniemożliwiła mu udział w pięciu ostatnich meczach finału, w których Anwil, grający także bez podstawowego środkowego Josipa Sobina, najpierw stracił uzyskaną w drugim spotkaniu przewagę własnego parkietu, potem przegrywał 2-3, by wygrać dwa decydujące mecze i całą rywalizację 4-3.

 

 - Na pewno z punktu widzenia sportowego chciałem wystąpić w meczach o złoto, podchodziłem do tego ambicjonalnie. Ale teraz jestem bardzo usatysfakcjonowany i szczęśliwy. Być częścią tego zespołu to coś wielkiego. Pokazali chłopaki charakter, przygotowanie ze strony trenerów, siłę woli i walkę w każdym meczu, na każdym treningu. I wiarę, z której teraz wszyscy nas znają. Pomogli nam fantastyczni ludzie na trybunach. To, co oni zrobili, jest niewiarygodne. Przez tyle lat grałem w koszykówkę i nie widziałem takiego wsparcia. Duża część tego medalu to zasługa fanów. Wszyscy przeżyliśmy piękne emocje. Po to wróciłem do koszykówki, żeby coś takiego przeżyć. Zawsze się gra o złoto i to się wreszcie spełniło... – podsumował Ignerski, który w zakończonych rozgrywkach Energa Basket Ligi wyróżniał się także tym, że całą kwotę klubowego kontraktu przekazywał na cele charytatywne.

Przejdź na Polsatsport.pl