Wojciechowski: Z cienia lepiej się atakuje
To był trudny rok dla Pawła Wojciechowskiego. Tyczkarz bydgoskiego Zawiszy w sezon olimpijski wchodzi z nowym trenerem Wiaczesławem Kaliniczenko i nadzieją na sukces w igrzyskach w Tokio. - Z cienia lepiej się atakuje - zauważył.
Gdy był w Wuhan na Światowych Igrzyskach Wojskowych, w Bydgoszczy zmarł jego trener Wiesław Czapiewski. Chorował, to nie była nagła śmierć, ale i tak bolesna. - Ciężko mi dojść do siebie, bo ja nie straciłem tylko trenera, ale też przyjaciela, mentora. To dla mnie trudny czas, ale wiem jedno - że pan trener zostawił po sobie coś ważnego, te pięć lat ciężkiej, wspólnej pracy nie poszło na marne. Nie pozwolę na to - zapowiedział.
Nowego szkoleniowca wybrał Wojciechowskiemu... Czapiewski. - Może nie bezpośrednio, bo trudno było cokolwiek planować. Nie chciałem też pytać wprost, ale jego syn Szymon powiedział mi, że trener wspominał o panu Kaliniczence. I tak też się stało - przyznał.
Halowy mistrz Europy rozważał też opcje zagraniczne. Najbliżej było mu do francuskiego szkoleniowca, ale to wszystko wiązałoby się z wyjazdem z Polski. Tego chciał uniknąć. W Bydgoszczy mu dobrze. Ma żonę, mieszkanie, rodziców. On zawsze był domatorem i nawet obozy zagraniczne go męczą. A co dopiero wyjazd na stałe. Z Kaliniczenką znają się bardzo dobrze. To były trener m.in. Moniki Pyrek i Piotra Liska. - Myślę, że jest on osobą, która zaangażuje się tak samo jak śp. Wiesław Czapiewski. Chciałbym zrobić wszystko dla uczczenia jego pamięci, a najlepszy sposób to taki, by walczyć o kolejne medale imprez mistrzowskich - wskazał.
Kaliniczenko na co dzień mieszka w Szczecinie, choć trudno go tam zastać. - On jest ciągle poza domem. W jego grupie jest Wenezuelka, Ekwadorczyk, Tajlandczycy. Teraz dochodzę jeszcze ja. Będzie na pewno wesoło - ocenił Wojciechowski.
Mistrz świata z 2011 roku cieszy się, że nowy trener zaplanował kilka zgrupowań w... Bydgoszczy. - Oczywiście będzie też sporo wyjazdów. Tego się nie da uniknąć, ale na szczęście nie jakichś bardzo dalekich. Ten rok muszę wytrzymać, bo będą igrzyska i zrobię wszystko, żeby wypaść w nich jak najlepiej. A potem? Pewnie im głębiej w las, tym lepszy system sobie wypracujemy, bo zakładam, że to nie jest współpraca na rok, a na kilka lat - zaznaczył.
On jest już doświadczonym zawodnikiem i wie, że w rok niewiele można zrobić. - Na zmiany potrzeba czasu, ale w tym roku zbyt wiele ich nie będzie. Nie chcę ryzykować tuż przed igrzyskami. Ale potem? Poddaję się w stu procentach. To trener jest głową, ja jestem tylko narzędziem w jego rękach. Wierzę, że wyniki przyjdą - dodał.
Trudno też ocenić, jak będzie wyglądać sezon halowy Wojciechowskiego. Wszystko dlatego, że nadal go boli dłoń i łokieć. To efekt złamanej tyczki w Światowych Igrzysk Wojskowych. - Rezonans nie wykazał żadnych pęknięć, ale jest zbicie na tyle mocne, że ciągle to czuję. Wierzę, że przy intensywnej rehabilitacji jednak szybko z tego wyjdę - powiedział.
Sezon 2019 ocenił jako dobry, mimo że nie wszedł do finału mistrzostw świata. - Zazwyczaj przed igrzyskami miałem medal MŚ. Teraz nie było mnie w czołowej dwunastce. Może sytuacja się odwróci? Na pewno Piotrek Lisek, Sam Kendricks i Armand Duplantis zrobili coś niesamowitego, bo wszyscy skoczyli powyżej sześciu metrów, aczkolwiek ja ciągle wierzę, że mnie stać na takie wysokości. A z cienia lepiej się atakuje - ocenił.
Gdyby to zależało od niego, chciałby w połowie marca wystąpić w halowych mistrzostwach świata w Chinach. - Trener zakładał, że nie przygotowujmy się specjalnie, planujemy robotę pod lato i zobaczymy, jak wyjdzie. Dużo ludzi na pewno wyjdzie z takiego założenia. Podejrzewam, że hala nie będzie aż tak wymagająca, więc łatwiej będzie zdobyć medal. To szansa, żeby uzupełnić kolekcję - podsumował.
Komentarze