Stary numer Probierza. Lewandowski nie wytrzymał ciśnienia

Wojna polsko-polska. W reprezentacji nie gra się dla selekcjonera

Robert Lewandowski poległ komunikacyjnie, zasłaniając zmęczeniem swą odmowę przyjazdu na czerwcowe zgrupowanie reprezentacji Polski. 25 maja rozegrał 89 minut w starciu z Athletikiem Bilbao, strzelił dwie bramki i był w stanie pokonać zmęczenie, choć mecz ten miał znamiona towarzyskiego. Barcelona już przed nim miała zapewnione mistrzostwo Hiszpanii, a Robert nie miał szans dogonić najlepszego strzelca ligi – Kyliana Mbappe.

Doradcy Lewandowskiego zawiedli. Dwa samobóje w krótkim czasie

Gdy wywiązała się burza, kapitan dostał po głowie, zwłaszcza od króla strzelców MŚ 1974 r. Grzegorza Laty, Lewandowski strzelił sobie drugiego samobója PR-owego. W ostatniej chwili przyjechał do Chorzowa na pożegnanie Kamila Grosickiego, udzielił kuriozalnego wywiadu dla TVP Sport: „Nie każdy musi mnie lubić, każdemu zdarzają się błędy. Jestem zmęczony mentalnie i dzięki opuszczeniu tego zgrupowania moja kariera reprezentacyjna będzie dłuższa”.

Te gęste tłumaczenia przed kamerami na pewno znacząco pomogły w odpoczynku mentalnym. Do tego stopnia, że kilka minut po komunikacie PZPN-u o zmianie kapitana na korzyść Piotra Zielińskiego, Lewandowski ogłosił zawieszenie występów w kadrze, dopóki selekcjonerem będzie Michał Probierz. 2-0 dla Probierza? Tylko teoretycznie. Teoretycznie, bo musimy wziąć pod lupę chaos i myśli nieuczesane selekcjonera podczas całej jego kadencji, której wkrótce stukną dwa lata. Brak jakiejkolwiek stabilizacji kadrowej, tylko w raz, podczas barażów o Euro 2024, skład nie został zmieniony z meczu na mecz. Poza tym rządzi chaos. Najpierw budujemy obronę wokół Patryka Pedy, którego później nie powołujemy w ogóle. Stawiamy na Maksiego Oyedele, który później znika na pół roku. Odkryciem środka drugiej linii robimy Kacpra Urbańskiego, i słusznie, by za chwilę uznać go za największe rozczarowanie. Tomasz Kędziora jest jednym z najsolidniejszych naszych obrońców. Filarem PAOK-u Saloniki, z ligi, od której trener Probierz odbił się bardzo. Tylko selekcjoner wie, dlaczego Kędziory nie ma w kadrze od 1-1 z Mołdawią z października 2023 r.

Nie tylko w reprezentacji Polski Probierz nie radził sobie z liderami szatni 

Do tej anarchii w składzie dochodzą zupełnie nielicujące z posadą selekcjonera zachowania, jak ogłaszanie kadry na ME na polu golfowym, bez poszanowania dla federacji, jej sponsorów, dziennikarzy i kibiców. By zaakcentować własne widzimisię. Wszystko to skutkowało spadkiem z Dywizji A Ligi Narodów.

Probierzowi z Lewandowskim od początku było nie po drodze. Robert w kilku pomeczowych wywiadach zwrócił uwagę na brak schematów rozegrania piłki, a to kamyczek do ogródka trenera. Natomiast tydzień temu Michał Probierz podpisał się pod nieobecnością kapitana na zgrupowaniu, wymieniając rzeczy, o których musimy pamiętać.

- Trzeba pamiętać, że w najlepszym ich okresie Ronaldo i Ibrahimovic, po rozmowie z trenerem, dostawali możliwość odpoczęcia. Trzeba pamiętać, że Robert rozegrał prawie cztery tysiące minut w tym sezonie, ma swoje lata, więc to normalna kolej rzeczy (że jest zmęczony). Trzeba go szanować. Dla mnie jako trenera jest to zrozumiałe, że trzeba patrzyć na dobro zawodnika i tak samo na dobro reprezentacji. Na dzień dzisiejszy będziemy grali bez Roberta  - tłumaczył Probierz na konferencji otwierającej zgrupowanie.

Przez kolejnych sześć dni Lewandowski nie zaliczył żadnej kolejnej wpadki, a jednak Probierz zmienił diametralnie zdanie na jego temat i zabrał mu opaskę. A jeszcze w ubiegły piątek, na Stadionie Śląskim, obściskiwali się po odśpiewaniu Mazurka Dąbrowskiego.

Obserwuję od samego początku karierę trenerską Michała Probierza i w ogóle nie jestem zaskoczony. Zawsze miał problem z liderami, charyzmatycznymi piłkarzami. Z Wisły Kraków salwował się ucieczką po siedmiu miesiącach, a ówczesny jej kapitan Radosław Sobolewski bardzo długo nie chciał mu podawać ręki.  

Podczas krótkiej przygody z Arisem Saloniki, niemal natychmiast, Probierz pozbył się największej ikony klubu – Athonosisa Prittasa, uczestnika MŚ 2010 r. Prittas podniósł larum w greckich mediach, że Probierzowi wystarczył jeden dzień w klubie, by uznał, że Prittas jest zbędnym elementem.

- Miałem 36 osób w kadrze i było jasne, że każdy z tych niegrających będzie niezadowolony. Prittas jest dobrym piłkarzem, ale nie pasuje do mojej koncepcji – tłumaczył trener w „Przeglądzie Sportowym”.

Nie dziwmy się zatem, że teraz próbuje się pozbyć Roberta Lewandowskiego. Najlepszego polskiego piłkarza XXI wieku i jednego z najlepszych w historii.

Wojna polsko-polska przeniosła się na grunt piłkarski

Polska piłka, w przeddzień rywalizacji z Finlandią, musi wypić piwo które naważył PZPN. Żaden inny szef niż Cezary Kulesza nie postawiłby znaku „>” (jest większy) przy Probierzu, mając do wyboru Marka Papszuna, nie wspominając już o Janie Urbanie, czy o wykiwanym po Paulo Sousie Adamie Nawałce. Prezes, nominując na selekcjonera brata łaty, nie chciał wyjść ze strefy komfortu. Teraz musi to uczynić cała polska piłka. Na wojnie Probierza z Lewandowskim reprezentacja już ponosi straty wizerunkowe. Wszak to największy kryzys od afery premiowej podczas mundialu w Katarze. Afery, która zmiotła z powierzchni kadry selekcjonera Czesława Michniewicza.

To jest konflikt, który będzie miał samych przegranych: Probierza, Lewandowskiego, PZPN, a razem z nimi reprezentację Polski. Dodajmy, że polska piłka regionalna i zawodowa uznała, że Cezary Kulesza jest wręcz idealnym kandydatem na drugą kadencję. Odkąd panują w federacji demokratyczne wybory sternika, nie zdarzyła się jeszcze taka sytuacja, że urzędujący prezes nie ma ani jednego kontrkandydata. Na kandydatach na kandydatów się skończyło. Nieśmiało swe oferty wysuwali: Andrzej Padewski, Paweł Wojtala i Wojciech Cygan, ale żaden z nich nie stanął w dyplomatyczne i wyborcze szranki z Kuleszą.

Najgorsze jest to, że nie uczymy się na błędach. Gdy Jerzy Brzęczek i Czesław Michniewicz osiągali cele sportowe, pół Polski wybrzydzało na defensywny styl gry. „Wolę przegrywać, ale nie bać się grać w piłkę” – pojawiały się głosy.

Gdyby Jerzy Brzęczek miał hiszpański paszport i nazywał się Javier Zumbador, pewnie nie obserwowalibyśmy dziewięciu sekund milczenia Roberta Lewandowskiego, selekcjoner byłby bardziej szanowany i pojechałby z drużyną na Euro 2020, na które wywalczył awans, jako jeden z pierwszych na Starym Kontynencie. Pan Jerzy jest jednak Polakiem, więc przykleiliśmy mu łatkę „Wuja” i nakręcili machinę hejtu przeciw niemu. Brzęczka nie ma już od ponad czterech lat. Mamy chwiejącego się na swym stołku Probierza i marny spektakl siłowania się na rękę z Robertem Lewandowskim.

Przy okazji waśni politycznych, przytaczany jest często rysunek Michała Tomaszewskiego, jaki powstał na 600-lecie Bitwy pod Grunwaldem. Polskie wojsko toczy na nim bitwę między sobą, a zdezorientowani Krzyżacy komentują: „Chyba zaczęli bez nas…”.

Po raz pierwszy ten obraz pasuje jak ulał do rzeczywistości polskiej piłki.

Tym razem lejemy wodę na młyn Finów. Sportowo jesteśmy z pewnością lepsi, ale w takich bitwach o wyjazd na MŚ, liczy się także morale. My zrobiliśmy wszystko, aby nasze miało poziom zdemoralizowanej armii najemników.