Włodarczyk: Elegia w temacie reprezentacji piłkarzy ręcznych
Burzliwy to czas dla reprezentacji polskich piłkarzy ręcznych. Zmienił się trener, za Talanta Dujszebajewa przyszedł Piotr Przybecki. Definitywne odejście potwierdzili Szmal, Bielecki, Lijewski. A teraz zaskakującą decyzję o dołączeniu do odchodzących kolegów podjął Michał Jurecki. W swoim charakterystycznym stylu podsumowuje to komentator Polsatu Sport, Tomasz Włodarczyk.
Jakie to smutne i jakie przewidywalne. Bo z reprezentacją rozstaje się jej najlepszy zawodnik. Smutno mi po pierwsze dlatego, że ten świetny zawodnik dla Polski już nie zagra. Smutno mi podwójnie, bo nie za bardzo wiadomo, czym ta decyzja, nie mam złudzeń – definitywna, została podyktowana. To znaczy ja wiem czym. Można się domyśleć kto wpadł na ten genialny pomysł. Czyja duma doznała uszczerbku.
Odchodzili w ostatnich miesiącach super-bramkarz, super-strzelec i inny jeszcze europejskiej klasy rozgrywający. To też było smutne. Ale potem niektórzy z nich wracali, i to było dobre i również dość przewidywalne. I wówczas także rodziło się pytanie – skąd ta nagła zmiana decyzji? I kto za nią stał?
Ja wiem kto. Ktoś, komu droga ponad życie była polska reprezentacja. Była, tak. Była, do niedawna. Czas przeszły obowiązuje. Była, bo czasy się zmieniły, ludzie się pozmieniali – konkretnie dwaj. Jeden odszedł, drugi przyszedł.
I ważne jest skąd ten drugi przyszedł, tak samo jak skąd jest ten pierwszy. A może ważniejsze. Ważne jest dla tego, który za tym wszystkim stoi. Bo nie przyszedł od niego. I wówczas odezwała się w nim duma, tylko co to za czort?
PS. W tym momencie pozwoliłem sobie zajrzeć do Słownika Języka Polskiego PWN:
duma
1. poczucie własnej godności i wartości
2. zadowolenie i satysfakcja z własnych lub czyichś osiągnięć
3. wygórowane pojęcie o sobie
4. coś lub ktoś będący powodem czyjejś dumy
5. utwór epicki osnuty na tle zdarzeń historycznych, zawierający motywy balladowe
6. smutna pieśń, rodzaj elegii
Komentarze