Zmarł polski brązowy medalista olimpijski w boksie

Dwukrotny olimpijczyk, a później szkoleniowiec urodził się 6 kwietnia 1933 roku w Niedźwiadach (woj. pomorskie). Przygodę z boksem rozpoczął szesnaście lat później w bydgoskim Związkowcu. Potem w latach 1951-1953 reprezentował barwy tamtejszej Brdy. Od 1953 roku aż do końca kariery zawodniczej boksował w CWKS Legii Warszawa.

 

Po raz pierwszy stanął na olimpijskim ringu w Helsinkach w 1952 roku w wieku 19 lat. Odpadł po drugiej walce. Cztery lata później w Melbourne w pierwszej rundzie miał wolny los, a w kolejnych pokonał przed czasem Leonarda Leischinga (RPA) i Tristaina Falfaina (Argentyna). W półfinale przegrał z późniejszym mistrzem olimpijskim Władimirem Safronowem (ZSRR).

 

Niedźwiedzki zdobył mistrzostwo Polski w kategorii lekkopółśredniej (63,5 kg) w 1956 roku. W kolekcji miał także sześć tytułów drużynowego mistrza kraju z Legią.

 

Pięściarz o nokautującym ciosie z lewej ręki stoczył w reprezentacji 16 pojedynków w meczach międzypaństwowych, wygrywając 15 z nich.

Kończąc karierę zawodniczą Niedźwiedzki miał w bilansie 220 walk, z których 199 wygrał, 4 zremisował i tylko 17 przegrał.

 

Po zawieszeniu rękawic na kołku nie zerwał z boksem, trenował z powodzeniem następców w stołecznej Legii, m.in. mistrza olimpijskiego z Monachium w 1972 roku Jana Szczepańskiego raz dwukrotnego brązowego medalistę (Monachium i Montreal) Janusza Gortata.

Przejdź na Polsatsport.pl