"Nerchio" przebiegł 16 kilometrów w charytatywnym biegu Wings for life

W Wings for Life World Run można było wystartować w jednej z dwunastu lokalizacji na całym świecie lub za pośrednictwem aplikacji mobilnej. Całość opłat startowych zasili badania nad leczeniem urazów rdzenia kręgowego.

– Przebiegłem 16,1 km, czyli ok. kilometr mniej niż przed rokiem. Na początku roku stawiałem sobie za cel poprawienie wyniku z 2017 r., ale nie udało mi się trenować tyle, ile chciałem. Dlatego ostatecznie celowałem w minimum 15 km i to udało się już z lekką nawiązką zrealizować. W Wings for Life World Run najfajniejsza jest atmosfera – przybijanie piątek z kibicami, nogi same niosą, gdy słyszy się taki doping z każdej strony. No i fakt, że to meta goni ciebie, a nie odwrotnie, sprawa, że bieg jest wyjątkowy. Jestem esportowcem, ale ten prawdziwy sport w moim życiu jest bardzo ważny. To mit, że esportowcy nie trenują, już dawno zdali sobie sprawę, że dbanie o kondycję i sprawność wpływa na wyniki także przed komputerem, bo dużo lepiej gra się ze świeżą głową. Mózg nie pracuje po prostu dobrze przez długie godziny, jeśli odpowiednio często się nie poruszamy – powiedział Artur Bloch po biegu.

Globalnym zwycięzcą ponownie został ścigający się na wózku Aron Anderson. Szwed powtórzył spektakularny wyczyn z zeszłego roku, kończąc swój występ tuż przed 90 km. Najszybszą kobietą została Portugalka, Vera Nunes (53,78 km). Przypomnijmy, że w Wings for Life World Run uczestnicy poruszający się na wózkach do użytku codziennego startują ramię w ramię z biegaczami. Ich wynik trafia do tej samej klasyfikacji. W Poznaniu na wózku najdalej dotarli Witold Misztela (54,61 km) i Katarzyna Roszyk (15,43 km).

Polka, Dominika Stelmach zwyciężała czwarty raz z rzędu, na kolejnym kontynencie. Tym razem startowała w Afryce, dokładnie w Pretorii (RPA), gdzie przekroczyła linię 49 kilometra. Nie od dziś wiadomo, że polscy zawodnicy doskonale radzą sobie w wyjątkowej formule, jaką oferuje Wings for Life World Run. Nie inaczej było w 2018. Na drugiej półkuli, w australijskim Melbourne, pod osłoną nocy triumfował Jacek Cieluszecki. Pokonując tym samym najdłuższy dystans wśród Polaków – 67,3 km. Z kolei najszybszy biegacz ubiegłorocznej edycji, Bartek Olszewski stanął na starcie w Rio, gdzie z powodu kontuzji nie pobiegł, lecz przeszedł 3,76 km – w końcu w tym biegu, udział liczy się najbardziej!

Od 2014 roku, kiedy Wings for Life World Run odbył się po raz pierwszy, Poznań widnieje na liście oficjalnych lokalizacji Światowego Biegu. Od tego czasu, liczba uczestników na starcie w stolicy Wielkopolski wzrosła ośmiokrotnie. Na miejscu nowego startu, który przeniósł się z terenów Jeziora Maltańskiego na Międzynarodowe Targi Poznańskie, stawiła się rekordowa liczba ponad 7,5 tysiąca uczestników. Punktem kulminacyjnym był start biegu w niedzielę, kiedy po globalnym odliczaniu, punktualnie o godz. 13:00, fala polskich biegaczy wyruszyła na nową trasę, jednocząc się z uczestnikami na pięciu kontynentach.

–  W tym roku trasa była odwrócona i dość ciekawa. Podobała mi się. Myślę, że była też trochę łatwiejsza niż w zeszłym roku – dużo więcej zbiegów. Jestem bardzo zadowolona z wygranej, tym bardziej, że biegamy dla tych, którzy nie mogą. Liczy się każdy kilometr. Dlatego biegłam do upadłego, ile sił w nogach – tak swój występ skomentowała zwyciężczyni z Poznania, Wioletta Paduszyńska. Paduszyńska już w zeszłym roku na trasie w Poznaniu niemal poczuła smak zwycięstwa, plasując się za Brytyjką o polskich korzeniach Joasią Zakrzewski.

Pół godziny po uczestnikach, w ślad za nimi wyruszył Samochód Pościgowy będący ruchomą metą. Adam Małysz przy akompaniamencie oklasków licznie zebranej publiczności ruszył w pościg za biegaczami, wśród których znajdowali się uczestnicy na wózkach, amatorzy, pasjonaci i profesjonaliści w każdym wieku. A wśród nich ambasadorowie Światowego Biegu Wings for Life, min.: Joanna Jóźwik, Monika Pyrek, Paweł Korzeniowski, Kuba Przygoński, Andrzej Bargiel czy zwycięzca dwóch poprzednich edycji, Tomasz Walerowicz, który mimo zakończenia kariery, postanowił pokonać symboliczne 10 kilometrów.

– Prowadzenie Samochodu Pościgowego jest wyczerpujące, bo nie ma tempomatu, a jazda 15 czy 20 km/h do łatwych nie należy. Wszystko rekompensują jednak niesamowite emocje, uśmiechy złapanych zawodników, przybite piątki i okrzyki kibiców. Bardzo się cieszę, że znów mogłem usiąść za kierownicą – szczerze przyznaje Adam Małysz.

W Wielkopolsce, przed metą najdłużej uciekali Dariusz Nożyński i Wioletta Paduszyńska. Szczytny cel imprezy pozwala jednak tytułować każdego uczestnika zwycięzcą. Po powrocie na miejsce startu, wszystkim wręczono pamiątkowe medale. Jubileuszowa, piąta odsłona Wings for Life World Run zakończyła się sukcesem, utrzymała rekordową passę i pozwala z ogromnym optymizmem oczekiwać kolejnej edycji.

– W planie miałem 70 km, ale już na starcie wiedziałem, że to się nie uda przy tej pogodzie. Oczywiście chciałbym pobić życiówkę, ale to nie jest mój ostatni start w Wings for Life World Run. Na wszystko przyjdzie czas. Jestem ekstremalnie zadowolony ze zwycięstwa. Tylu kibiców, ile było w wioskach, przez które biegliśmy, że byłem w szoku. No i na samym początku trasy, w Poznaniu, na każdym skrzyżowaniu towarzyszył nam niesamowity doping! Bardzo dobrze, że wygrał Aron Anderson. Moim zdaniem to trochę pokreśla cel tej imprezy, no bo gdy człowiek na wózku wygrywa taki bieg, to ma to symboliczne znaczenie – przyznał Dariusz Nożyński, doceniając zaangażowanie kibiców i globalnego zwycięzcy 5. edycji Wings for Life World Run.