Mielewski: Dla polskich siatkarek to koniec... sezonu

Ze sporym przytupem możemy odtrąbić, że z powodzeniem odbiliśmy się od dna, długa droga na powierzchnię jeszcze jednak przed nami i nie powinniśmy o tym zapominać. Wszyscy mamy w oczach beztroską i szczerą radość polskich siatkarek po zwycięstwach z takimi gigantami, jak Chiny, Włochy czy Rosja. Te zwycięstwa zbudowały atmosferę, wylały fundamenty pod kolejne sukcesy. Nie możemy jednak zapominać o porażkach, które nie powinny się już przydarzać (Dominikana, Tajlandia).

Pamiętajmy też, że to już koniec. Koniec tego sezonu. Na 16 reprezentacji, które oglądamy w tej edycji Ligi Narodów, tylko dwóch drużyn zabraknie podczas jesiennych mistrzostw świata. Polski i Belgii. W obiektywnej ocenie tego sezonu nie może nam umknąć, że dla nas była to impreza docelowa. Dla innych jedynie okres przygotowań do mistrzostw Świata. Kiedy najmocniejsze zespoły rotowały składem, dawały odpocząć liderkom, my graliśmy najmocniejszą szóstką niemal przez całe rozgrywki.

Jacek Nawrocki chciał wycisnąć maksa z Ligi Narodów. Dobrze zdaje sobie sprawę, że po czterech latach pracy z zespołem wszyscy liczyli na efekty. Ta sztuka mu się udała, ale dalej to zbyt mało, by liczyć się nawet w Europie. Tegoroczna Liga Narodów ma bardzo pozytywny wydźwięk. Cieszą się kibice, cieszą siatkarki, a i nasz sztab jest dumny z ósmego miejsca. "Jest super, jest super, więc o co ci chodzi?" - śpiewał Muniek Staszczyk z T. Love. Otóż chodzi o to, abyśmy nie odtrąbili sukcesu, bo nie ma ku temu jeszcze powodu.  Drużyna Nawrockiego zrobiła krok do przodu, ale kolejne będą jeszcze trudniejsze.