Bożydar Iwanow: "Górale" bez zwycięskiego genu. Klątwa? Podbeskidzie w strefie spadkowej
Na początek wspomnienie pewnej dyskusji z jednym z piłkarzy z olbrzymim doświadczeniem na boiskach Fortuna 1 Ligi. Rozmowa była prywatna, więc nie podam danych mojego interlokutora. Czas – końcówka ubiegłego sezonu, kiedy jeszcze nie wszystkie karty były rozdane nie tylko te dotyczące bezpośredniego awansu, ale i miejsc barażowych.
Jako że z racji mojej wieloletniej sympatii do Podbeskidzia Bielsko-Biała podjąłem też temat tego klubu, orientujący się świetnie w realiach całego pierwszoligowego „świata” zawodnik skonstatował pewnym głosem, że w przyszłym sezonie „Górale” nie dość, że mogą nie tylko nie myśleć o marzeniach o powrocie do Ekstraklasy, to przy splocie pewnych okoliczności w ich oczy może zajrzeć walka o utrzymanie. Przypominam, bo to istotne – rozmawialiśmy na początku maja, kiedy jeszcze nikt nie wiedział, jak będzie wyglądał skład ligi i jakimi kadrami dysponować będą jej zespoły.
Wieczorem, 2 października, po remisie Zagłębia Sosnowiec na stadionie w Łęcznej Podbeskidzie znalazło się w strefie spadkowej. Niby jeszcze nic bardzo złego się nie stało, wielkiej tragedii jeszcze nie ma, ale po dziesięciu kolejkach nikt nie tylko w Bielsku-Białej takiego scenariusza nie zakładał. Mecz jedenastej kolejki ze Stalą Rzeszów, która właśnie wydostała się z otchłani w tabeli i wygląda na to, że najgorsze ma już za sobą, jawi się jako mecz może jeszcze nie o życie ale i spokój na dwa tygodnie przerwy na spotkania reprezentacji. Potem „Górali” czekają bowiem spotkania z GKS-em Tychy, Wisłą Kraków , Arką w Gdyni i Miedzią u siebie. Kalendarz grozy. Szczególnie dla zespołu, który dotychczas wygrał zaledwie raz, zaliczył sześć remisów i zdobył tylko 9 bramek. Gen zwycięstw został gdzieś zgubiony. Przypomina się czas dwójki trenerów Piotra Jawnego i Marcina Dymkowskiego, którzy po 11 meczach bez zwycięstwa w kwietniu 2022 roku stracili swe posady. Ten pierwszy jest bez pracy, drugi pełni rolę asystenta w Śląsku Wrocław.
Wybory szkoleniowców przy Rychlińskiego w ogóle wydają się dość osobliwe. Po rozstaniu z Krzysztofem Brede, który dał awans, ale w Ekstraklasie jesienią sobie już nie radził, wrócono do niepracującego od lat w lidze Roberta Kasperczyka. Niegdyś zapewnił on historyczną promocję i w elicie też radził sobie nie najgorzej. Operacja się nie udała, mimo, że z ligi spadał wtedy tylko jeden zespół. Później był wyżej wspomniany duet z Dolnego Śląska, po nich Mirosław Smyła i w końcu krok w duże nazwisko Dariusza Żurawia, który przyzwyczajony do zupełnie innych standardów i tak wytrzymał tu długo, ale celu i tak nie zrealizował. Obecny trener Grzegorz Mokry przez chwilę pracował u jego boku w Bielsku-Białej, potem odszedł na swoje do Legnicy, lecz podobnie jak Brede awansować co prawda się udało, ale w Ekstraklasie skończyło się podobnie jak z panem Krzysztofem. Czy w Podbeskidziu utrzyma się dłużej?
Zespół przeszedł totalną rewolucję – kilkunastu piłkarzy odeszło, tyle samo przyszło. Czy lepszych od tych, którzy do końca walczyli w ubiegłym roku o baraże? Byli piłkarze „Górali”, Sławomir Cienciała i Marek Sokołowski, robią, co mogą, by stworzyć zespół, który znów będzie miał jakość, a przede wszystkim charakter, lecz widać, że nie jest to takie proste. Liga straciła co prawda Łódzki Klub Sportowy i Ruch Chorzów, lecz patrząc na tabelę, jest być może jeszcze bardziej wyrównana niż w ubiegłym sezonie. Resovia, Znicz Pruszków i Chrobry Głogów to były „główne” ekipy skazywane przed startem rozgrywek do spadku. O Podbeskidziu nikt nie mówił. Poza pewnym tajemniczym piłkarzu, o którym mowa była na początku tego tekstu. Czy była to klątwa, przekonamy się pod koniec maja przyszłego roku. By tak się nie stało, pod Szyndzielnią trzeba się ostro zabrać do roboty.
