Jacek Magiera: Jesteśmy młodzi, będziemy odważni!

Łukasz Majchrzyk: Zagłębie Sosnowiec bardzo mocno się zmieniło latem. Pan też jest nowy w tym klubie. Ma pan jakieś obawy przed startem sezonu?

Jacek Magiera: Jest dużo nowego, ale każdy jest w takiej samej sytuacji. Wszystkie drużyny się zmieniały. Każdy dopiero zaczyna sezon meczem w Pucharze Polski. Obaw nie mam, bo nie po to trenowaliśmy, aby się bać. Mamy być drużyną, która gra swoją piłkę, dąży do zdobycia gola, a tylko i wyłącznie odwaga spowoduje grę do przodu. Najpierw było poznawanie się z drużyną, potem przekazywanie wizji, praca, korekty. Potrzeba czasu na dotarcie się. Jesienią mamy 19 meczów i po każdym mądrzejsi. Będziemy wiedzieć, czego nam potrzeba.

Pierwsze potrzeby już się nasuwają. To chyba wzmocnienie linii ataku?

Największym wzmocnieniem byłby powrót do zdrowia Michała Fidziukiewicza, bo to jest świetny napastnik. Przyszedł do nas Tin Matić, ale on jest młody i wchodzi dopiero do seniorskiej piłki. Niedawno dołączył do nas Wojciech Łuczak, który może grać na pozycji wysuniętego napastnika, ale raczej jest typowym środkowym lub ofensywnym pomocnikiem. Będziemy się starali tak wkomponować wszystkich w zespół, żeby presja zdobywania bramek ciążyła na wielu: Martinie Pribuli, Sebastianie Dudku, Łuczak, Łukaszu Matusiak. Jest też Robert Bartczak, który na skrzydle sam sobie umie stworzyć sytuację.

Napastnicy mają się przede wszystkim utrzymywać przy piłce, a gole zdobywać będzie linia pomocy?

Można sobie narysować różne warianty, bo papier wszystko przyjmie. Chodzi mi o to, by akcenty w ataku rozłożyć na wielu piłkarzy. Wszyscy mają atakować i wszyscy mają bronić. Wszyscy też mają naprawiać swoje błędy.

Zagłębie ma dążyć do zdominowania rywala?

Pracowałem i uczyłem się zazwyczaj od trenerów, którzy lubili, by drużyna grała w piłkę i jak najdłużej się przy niej utrzymywała. Zdarzają się jednak różne mecze. Ostatnie Euro pokazało, że posiadanie piłki nie jest kluczowe. Co z tego, że będziemy wymieniać dziesiątki podań, jak nie będzie z tego sytuacji.

Odwagę, o której pan mówił ma wam zapewnić młodość?

Mamy w kadrze siedmiu zawodników, którzy są młodzieżowcami. Sztab też jest młody i głodny wiedzy. Gramy z pokorą, ale też z odwagą przystępujemy do sezonu. Oby to był zdrowy sezon, bo jak będzie zdrowie, to będzie można pracować, a pracą można poprawiać błędy.

Jest z tyłu głowy myśl, że ta praca może otworzyć panu szeroko drzwi do kariery trenerskiej?

Mam... oczywiście, że mam taką myśl, ale to nie może paraliżować. Zaczynam pracę w dorosłej piłce, ale jestem człowiekiem futbolu. Wiem, co to znaczy pracować pod presją. Grałem w Legii przez 10 lat, byłem tam trenerem. To dobra szkoła. Na pewno będę też siebie poznawał. Wiem jedno, że chcę być sobą.

Legionovię po prostu trzeba pokonać i zapomnieć o tym?

Chcemy i musimy wygrać. Naszym celem jest awans do kolejnej rundy Pucharu Polski. Dobrze jest zacząć od zwycięstwa, bo to dodaje pewności, że idzie się dobrą drogą.

W sparingach nie zawsze było różowo.

W sparingach różne rzeczy się robi, sprawdza różne warianty. Czasami nawet rano się trenuje, jeśli jest taka potrzeba. Nikt nie patrzy wtedy na świeżość, bo świeżość ma być w lidze. To jest dobry materiał poglądowy. Oczywiście, że sparingi chcemy wygrywać, budować w sobie nawyk zwyciężania, ale przede wszystkim chciałem widzieć, jak kto jest zmęczony, jak zawodnicy reagują po golach zdobytych i straconych. To są rzeczy dla trenera ważne. Czasami siadałem sobie na trybunach, żeby z innej perspektywy popatrzeć na to, co się dzieje na boisku.