"Kocie Ruchy" Kownacki: Na moich walkch kibice nie śpią

 

Adam Kownacki: Po tej walce zacząłem się interesować trochę boksem.  Nie oglądałem walki wtedy w TV, ale oglądałem w programie HBO „Legendary Nights”.  Jestem dużym kibicem Andrzeja, fajnie się na to patrzyło.  Udowdnił wtedy, że może walczyć z najlepszymi, udowdnił, że stać go na mistrzostwo. Niestety nigdy tego nie osiągnął. Te walki  bardzo dużo Bowe zabrały.  Miałem okazję poznać go kilka razy na ulicy i on już nie był tym samym człowiekiem.  Boks jest naprawdę bardzo trudny sport.  Wielu ludzi widzi  fajne walki, widowisko, ale co się dzieje za dwadzieścia lat od tego momentu, już nie widać.  To jest smutne.

 

 

Taki zawód, trzeba wiedzieć czego oczekiwać. Sam wiem po sobie. Jak rękę połamałem. Przed walką były wywiady, super fajnie. Jak była kontuzja, to już niczego nie było, nawet telefonów. Była  samotność - została tylko żona, najbliżsi. I wierni kibice, pytający kiedy znowu będę walczył. To mnie trzymało. Trzeba znać prawa tego biznesu, nie brać wielu rzeczy do serca.  Dla mnie kibice zawsze byli bardzo ważni, dla nich walczę.  Na początku mogłem się bić, miałem taką szansę tylko dlatego, że fani przychodzili na moje walki. Sprowadzałem kibiców, do dziś jestem im za to wdzięczny.

 

 

Ostatnia walka Usyka, z  Briedisem, pokazała, że ma lekkie problemy z człowiekiem, który mocno bije, że ma problemy z presją.  Każdy wie, że Gasijew mocniej bije,  więc będzie ciekawie. Ja jestem za puncherem. 

 

 

Jeszcze czekam... 

 

 

Walka jest, na 95 procent  (śmiech). Niedługo przyjeżdżają sparingpartnerzy, szykuję się pod Martina.  Niczego nie zmieniam, mam swoich ludzi - nie zmienia się czegoś, co dobrze pracuje. Dla mnie  najważniejsza walka od roku, od wygrania ze Szpilką.  Duża gala, u siebie na Brooklynie  - wygrywam i udowadniam, że nie jestem jakimś przypadkiem.  Mam 30 lat, wiem, że teraz jestem w moim „prime”. Chcę narobić wiele szumu (w boksie), zostać tym pierwszym polskim mistrzem świata. Do tego dążę, naprawdę w to wierzę.  

 

 

Średnio. Będę się trzymał mojego planu:  duża presja, dużo ciosów, lewy prosty, prawa ręka, lewy sierpowy, podbródkowy dodam żeby było ciekawiej...

 

 

...nie zapomnij, że mam te, jak to się mówi, kocie ruchy! Umiem zrobić zejście ramieniem, te strzały mnie jakoś omijają, później leci prawa. Jakąś smykałkę mam. Wiadomo, że lubię iść do przodu, że lubię się bić. Daję ludziom radochę, nie przysypiają na krzesłach. 

 

 

Pamiętasz rok temu, siedziałem na podłodze w hotelu, przybiliśmy piątkę i  było OK? Lubię to robić, lubię się bić i jeszcze mogę za to dobrze zarobić. Czego tutaj nie kochać?