Michał Białoński: Twarde lądowanie Wisły w Fortuna 1. Lidze

Fortuna 1 Liga: Wisła straciła punkty już w pierwszej kolejce

Nie oczekiwałem, że po spadku do Fortuna 1. Ligi wiślacy będą gromić rywali, ani dorównać im agresywnością. Spodziewałem się jednak, że będą górować nad większością zespołów technicznie. Tymczasem w inauguracyjnym starciu z Sandecją nie zobaczyliśmy nawet tego. Zaledwie jedna groźna akcja przez 90 minut to stanowczo za mało. 16 tysięcy kibiców opuszczało stadion zawiedzionych. Chcieli zobaczyć przekonywujące zwycięstwo w drodze o powrót do Ekstraklasy, a zobaczyli remis po koszmarnej grze, całkowicie jałowej ofensywie.

ZOBACZ TAKŻE: Fortuna 1 Liga: Sześć bramek w Rzeszowie! Stal podzieliła się punktami z Chrobrym Głogów

Jerzego Brzęczka i jego podopiecznych nie do końca tłumaczy nawet fakt, że przed sezonem, zamiast stopniowej przebudowy, doszło do kolejnej rewolucji w składzie. Zmiana trenera co siedem-osiem miesięcy, rewolucja w składzie co pół roku – ten schemat znamy od początku misji ratunkowej 116-letniego klubu.

Na inaugurację pierwszoligowej rywalizacji ekipa eksselekcjonera uzyskała remis po bezbarwnej grze, do złudzenia przypominający te z końcówki ubiegłego sezonu, którymi „Biała Gwiazda” wbijała sobie gwóźdź do trumny ekstraklasowego bytu.

Pocieszeniem dla środowiska Wisły jest fakt, że żaden z meczów Ekstraklasy nie zgromadził takiej widowni jak starcie wiślaków, na których przyszło 16 tys. ludzi. Trybuny były głośne, ale nawet one nie napędziły zespołu. Druga przerwa związana z serpentynami rzucanymi na murawę mogła nawet wybić gospodarzy z rytmu. Nastąpiła w momencie, gdy poczynania Wisły lekko się ożywiły.

W ostatnich latach kibice z Reymonta stali się mniej wyrozumiali. Kilka tysięcy ludzi kupiło akcje klubu, w ramach akcji ratunkowej. Na dodatek stowarzyszenie Socios Wisła to prawie dwa i pół tysiąca ludzi, którzy regularnie wpłacają składki, wspomogli klub już kwotą 4,8 mln zł, a 400 tys. zł zarezerwowali na budowę boiska dla Akademii Wisły. Trudno się dziwić, że czują się współudziałowcami, ważną częścią projektu, a nie tylko zwykłymi fanami, którzy kupują bilet, a po końcowym gwizdku emocje się dla nich kończą. Żyją klubem na okrągło. Wymagają od piłkarzy zaangażowania i wyników, których od dłuższego czasu nie mogą się doczekać. Dlatego wywierają presję na drużynie, a wielu piłkarzy sobie z tym nie radzi, tym bardziej, że nie zwykli grać przy tak dużym audytorium.

Pamiętam mecz wiślaków z Groclinem Grodzisk Wlkp. z maja 2007 r.. jaki przegrali u siebie 0-4. Choć drużyna traciła gola za golem, z trybun dostawała żywiołowe wsparcie, jakiego wszyscy mogli pozazdrościć. Uznanie dla kibiców Wisły wyraził wówczas nawet Piotr Świerczewski, który przypieczętował wygraną grodziszczan.

Powiecie, że tamten mecz to era Tele-Foniki i Bogusława Cupiała, w której zespół z Reymonta regularnie dominował w lidze? Otóż nie, sezon 2006/2007 zakończył na ósmym miejscu, czyli najgorszym w złotodajnej epoce. Słabiej wiślacy wypadli tylko w sezonie 2015/2016, po którym TFK sprzedała klub. Zatem fani mieli prawo być rozkapryszeni, ale jednak do końca wspierali zespół. Zmieniło się pokolenie, zmieniła się Wisła, a także zwyczaje kibiców. Podopieczni Jerzego Brzęczka również z tym muszą się nauczyć radzić – kibic-akcjonariusz klubu ma już dość miernoty.

Iskierka nadziei tkwi w tym, że Vullnet Basha i Michael Pereira odrobią zaległości w przygotowaniu fizycznym, a wówczas wniosą jakość do pierwszego składu. Na razie stać ich na wejścia z ławki.

Na dodatek klub nie zakończył jeszcze działalności transferowej i planuje wzmocnić ofensywę. Najważniejsze, że jego nowy zespół musi okrzepnąć w twardych pierwszoligowych warunkach.

Niemal każdy zespół w stawce potrafi tak walczyć jak Sandecja, a kilka, jak Arka Gdynia, Bruk-Bet Termalica, czy GKS Katowice są jeszcze lepsze piłkarsko. Przed Wisłą Kraków są strome i kręte schody do Ekstraklasy.