Belg Tim Wellens wygrał Tour de Pologne!

Najlepszy z Polaków Paweł Cieślik z kierowanej przez Piotra Kosmalę drużyny Verva Activejet ukończył wyścig na 19. miejscu. Maciej Paterski (CCC Sprandi Polkowice) był 30., a mistrz świata z 2014 roku Michał Kwiatkowski (Sky) spadł po ostatnim etapie na 34. pozycję. Gospodarze nie wygrali żadnej z dodatkowych klasyfikacji.

 

Obok Wellensa na podium stanęli Włosi Fabio Felline (Trek-Segafredo) oraz Alberto Bettiol (Cannondale). Nagrodą za wygranie wyścigu był tak jak przed rokiem samochód Hyundai Tucson.

 

Willens wygrał wyścig z ogromną przewagą, wyprzedzając Felline o blisko cztery i pół minuty. To największa różnica między pierwszym a drugim kolarzem w Tour de Pologne od… 1969 roku.

 

Wyścig ukończyło 97 z 200 zawodników, którzy we wtorek wystartowali z Radzymina.

 

Tour de Pologne praktycznie rozstrzygnął się w sobotę na piątym etapie z Wieliczki do Zakopanego. Deszcz, chłód i liczne kraksy wyeliminowały tego dnia z wyścigu aż 85 kolarzy, w tym zwycięzców wszystkich poprzednich etapów: triumfującego w Katowicach i Rzeszowie Kolumbijczyka Fernando Gavirię, jego kolegę z drużyny Etixx-Quick Step Włocha Davide Martinellego, który wygrał pierwszy odcinek do Warszawy, oraz najszybszego w Nowym Sączu kolejnego Włocha Niccolo Bonifazio (Trek-Segafredo).

 

Nie ukończyło tego etapu również 11 Polaków, m.in. Przemysław Niemiec (Lampre-Merida) i Marcin Białobłocki (One Pro Cycling), sensacyjny zwycięzca ubiegłorocznej jazdy na czas w Krakowie.

 

Nie wystartował w tegorocznym Tour de Pologne z powodów zdrowotnych polski kolarz Lotto Soudal Tomasz Marczyński. Popularny „Maniek” towarzyszył jednak belgijskiej ekipie, a przed etapem do Zakopanego udzielił Wellensowi wskazówek, na jakich fragmentach trasy musi szczególnie uważać. 25-letni Belg pojechał wspaniale, powiększając na końcowych kilometrach przewagę nad rywalami.

 

Losy wyścigu mógł jeszcze odwrócić niedzielny, królewski etap wokół Bukowiny Tatrzańskiej, ale został najpierw skrócony do 70 km, a po przejechaniu przez kolarzy 30 km przerwany i anulowany ze względu na fatalne warunki. Nieustający od dwóch dni deszcz naniósł na trasę wiele kamieni i błota, a na dodatek pojawiła się mgła, ograniczając widoczność.

 

W poniedziałek Wellens postawił w Krakowie kropkę nad „i”, zajmując w jeździe indywidualnej na czas 13. miejsce. Płaską, 25-kilometrową trasę z Rynku Głównego w Krakowie do Wieliczki i z powrotem najszybciej pokonał Dowsett, wyprzedzając o 22 sekundy swojego kolegę z drużyny Hiszpana Jonathana Castroviejo oraz o 39 sekund Słoweńca Primoza Roglica (LottoNL-Jumbo).

 

Słabo pojechał Michał Kwiatkowski, uzyskując dopiero 47. Wynik. Nie jest to dobry prognostyk przed igrzyskami olimpijskimi w Rio de Janeiro. Zawodnik ekipy Sky będzie bowiem jednym z dwóch reprezentantów Polski w tej konkurencji, obok startującego obecnie w Tour de France Macieja Bodnara.

 

W klasyfikacji generalnej Wellens uzyskał nad drugim zawodnikiem - Felline przewagę aż 4.22. To największa różnica między pierwszym a drugim zawodnikiem od 1969 roku, gdy Wojciech Matusiak wygrał z Zygmentem Hanusikiem o 5.25.

 

Pod tym względem tegoroczny Tour de Pologne diametralnie różnił się od tych z ostatnich lat. Przed rokiem w trzech sekundach zmieściła się czołowa trójka, a Hiszpan Jon Izagirre wyprzedził drugiego w klasyfikacji Belga Barta De Clercqa o dwie sekundy. W 2014 roku Rafał Majka wygrał imprezę o osiem sekund, w 2013 Holender Pieter Weening – o trzynaście, w 2012 Włoch Moreno Moser – o pięć (z Michałem Kwiatkowskim), w 2011 Słowak Peter Sagan – o sześć, a w 2010 Irlandczyk Daniel Martin – o osiem sekund.

 

Wellens, który debiutował w Tour de Pologne, był najlepszy również w klasyfikacjach górskiej i aktywnych. W punktowej zwyciężył Bettiol, a w drużynowej – Lotto Soudal.

 

Mimo młodego wieku Wellens wygrał już trzeci wyścig etapowy rangi World Tour. Wcześniej triumfował dwukrotnie w Eneco Tour (2014, 2015), a ponadto w należącym do tego cyklu klasyku w Montrealu (2015). W tym sezonie wygrał po jednym etapie w Paryż-Nicea oraz w Giro d’Italia.

 

Polscy kolarze nie odnieśli tak spektakularnych sukcesów jak w dwóch poprzednich edycjach (w 2014 roku Rafał Majka wygrał dwa etapy i całą imprezę, w 2015 – zwycięstwa etapowe Bodnara i Białobłockiego).

 

Nadzieje wiązano ze startem Kwiatkowskiego, który zastrzegał jednak, że po przebytej chorobie daleko mu do najwyższej formy. Mistrz świata z Ponferrady walczył jednak ambitnie i pokazał się z dobrej strony na rundzie w Rzeszowie, wygrywając lotny finisz i plasując się na mecie na trzeciej pozycji, co dało mu awans na drugą lokatę w klasyfikacji generalnej. Stracił ją dzień później wskutek kraksy na odcinku do Zakopanego.

 

Paterski próbował na tym samym etapie włączyć się do rywalizacji o koszulkę najlepszego „górala”, ale nie był w stanie nawiązać walki z Wellensem i innymi kolarzami. Z kolei lider reprezentacji Marek Rutkiewicz musiał się wycofać już drugiego dnia z powodu urazu w pachwinie.

 

Jak zwykle Tour de Pologne był bardzo dobrze zorganizowany, co podkreślał w Krakowie obecny po raz pierwszy na tym wyścigu prezydent UCI Brian Cookson.

 

Dyrektor imprezy Czesław Lang przyznał, że był to dla niego jeden z najtrudniejszych wyścigów.

 

„Decyzję o anulowaniu etapu bardzo trudno jest podjąć, zwłaszcza królewskiego, na który czekali kibice. Z drugiej strony co cię nie zabije, to cię wzmocni. Prezydent Cookson pochwalił naszą decyzję, że organizatorzy nie patrzyli tylko na swój biznes, ale pomyśleli przede wszystkim o bezpieczeństwie zawodników” – powiedział PAP Lang.

 

Jak dodał, wyścig dla niego wcale się nie skończył, ponieważ już we wtorek rozpoczną rywalizację na Podhalu panie w pierwszym kobiecym Tour de Pologne.

 

 

Zwycięzcy Tour de Pologne:

  
     1928 Feliks Więcek (Bydgoski Klub Kolarski)
     1929 Józef Stefański (AKS Warszawa)
     1933 Jerzy Lipiński (Skoda Warszawa)
     1937 Bolesław Napierała (Polska II)
     1939 Bolesław Napierała (Syrena Warszawa)
     1947 Stanisław Grzelak (Tramwajarz Łódź)
     1948 Wacław Wójcik (Polska I)
     1949 Francesco Locatelli (Włochy)
     1952 Wacław Wójcik (CWKS Warszawa)
     1953 Mieczysław Wilczewski (Unia Chorzów)
     1954 Marian Więckowski (CWKS Warszawa)
     1955 Marian Więckowski (CWKS Warszawa)
     1956 Marian Więckowski (CWKS Legia Warszawa)
     1957 Henryk Kowalski (Lechia Gdańsk)
     1958 Bogusław Fornalczyk (LZS Myszków)
     1959 Wiesław Podobas (CWKS Warszawa)
     1960 Roger Diercken (Belgia)
     1961 Henryk Kowalski (Lechia Gdańsk)
     1962 Jan Kudra (Społem Łódź)
     1963 Stanisław Gazda (Start Bielsko)
     1964 Rajmund Zieliński (LZS Nowogard)
     1965 Józef Beker (LZS Mokrzeszów)
     1966 Józef Gawliczek (LZS II)
     1967 Andrzej Bławdzin (LZS Mazowsze)
     1968 Jan Kudra (Społem Łódź)
     1969 Wojciech Matusiak (Arkonia Szczecin)
     1970 Jan Stachura (Unia Oświęcim)
     1971 Stanisław Szozda (CWKS Legia Warszawa)
     1972 Jose Luis Viejo (Hiszpania)
     1973 Lucjan Lis (Górnik Radzionków)
     1974 Andre Delcroix (Belgia)
     1975 Tadeusz Mytnik (Flota Gdynia)
     1976 Janusz Kowalski (Polska)
     1977 Lechosław Michalak (Polska I)
     1978 Jan Brzeźny (Polska I)
     1979 Henryk Charucki (Metalowiec)
     1980 Czesław Lang (Polska I)
     1981 Jan Brzeźny (Polska I)
     1982 Andrzej Mierzejewski (Polska)
     1983 Tadeusz Krawczyk (Polska I)
     1984 Andrzej Mierzejewski (Polska)
     1985 Marek Leśniewski (Polska)
     1986 Marek Kulas (Polska)
     1987 Zbigniew Piątek (Polska)
     1988 Andrzej Mierzejewski (LZS I)
     1989 Marek Wrona (LZS Jelcz Oława)
     1990 Mieczysław Karłowicz (LZS Jelcz)
     1991 Dariusz Baranowski (OZKOL Wałbrzych)
     1992 Dariusz Baranowski (Sonia - Górnik)
     1993 Dariusz Baranowski (Pekaes Lang Rover Legia)
     1994 Maurizio Fondriest (Włochy/Lampre)
     1995 Zbigniew Spruch (Lampre)
     1996 Wiaczesław Dżawanian (Rosja/Roslotto)
     1997 Rolf Jaermann (Szwajcaria/Casino)
     1998 Siergiej Iwanow (Rosja/TVM)
     1999 Tomasz Brożyna (Mróz)
     2000 Piotr Przydział (Mat Ceresit CCC)
     2001 Ondrej Sosenka (Czechy/CCC Mat)
     2002 Laurent Brochard (Francja/Jean Delatour)
     2003 Cezary Zamana (Action Nvidia Mróz)
     2004 Ondrej Sosenka (Czechy/Acqua e Sapone)
     2005 Kim Kirchen (Luksemburg/Fassa Bortolo)
     2006 Stefan Schumacher (Niemcy/Gerolsteiner)
     2007 Johan van Summeren (Belgia/Predictor-Lotto)
     2008 Jens Voigt (Niemcy/CSC Saxo Bank)
     2009 Allesandro Ballan (Włochy/Lampre)
     2010 Daniel Martin (Irlandia/Garmin)
     2011 Peter Sagan (Słowacja/Liquigas)
     2012 Moreno Moser (Włochy/Liquigas-Cannondale)
     2013 Pieter Weening (Holandia/Orica GreenEdge)
     2014 Rafał Majka (Polska/Tinkoff-Saxo)
     2015 Jon Izagirre (Hiszpania/Movistar)
     2016 Tim Wellens (Belgia/Lotto-Soudal)

Przejdź na Polsatsport.pl